Zo kan je de afgelopen paar dagen wel omschrijven. Het weer dat voorspeld was bleef weg en hebben echt 3 prachtige dagen gehad. Zijn fantastisch steeds naar het afgelegen strandje geweest. Top gezwommen, in de zon iets wat leek op een zandkasteel gebouwd en dammen gebouwd bij de waterval die uitkwam op de oceaan. Luuk kan

nog steeds niet zonder zijn tukkie en nam deze tijd ook. Hij werd ook steeds beter te pruimen en had de grootste lol. Het is een echte waterrat en buiten kind. In tegenstelling tot zijn vader vindt hij alles wat kruipt, beweegt, glijdt en er eng uitziet ( ik weet het inkoppertje ) helemaal geweldig en gaat op onderzoek uit. 

Hij is er inmiddels ook achter dat mensen hem “bijzonder” vinden met zijn blonde haar en blauwe ogen. Daar maakt hij ook goed misbruik van. Krijgt van alles te eten en te drinken en iedereen loopt dubbel hard voor hem. Ongelooflijk wat is het een uitgekookte.

Hij heeft nog gelijk ook. Hij zoekt de voor hem leukste en vriendelijkste mensen uit, voornamelijk vrouwen, en noemt ze dan zijn nieuwe vrienden. In de bediening zijn ze gek op en met hem. Echt lachen en de taalbarrière is geen belemmering. 

Mel besloot dat we ook nog iets moesten gaan ondernemen. Want dat hoort bij deze vakantie. Ik voelde me inmiddels al weer beter dus we gaan. Aan het einde van de avond in een boot gekropen en on begeleiding van een gids op jacht naar de lokale flipper, apen, krokodillen en vuurvliegjes. Al met al 3 op de boot. Helaas was flipper niet thuis dus zijn doorgegaan naar de krokodillen. Die waren wel thuis maar hadden geen zin zich te laten zien. De apen zaten in het mangrovebos heerlijk te snacken.

Luuk vond het niet zo interessant en viel na kwartier al in slaap. Later werd hij tijdens de schemering weer wakker en ging actief meedoen met zoeken. Leefde weer helemaal op! 

Het Permai Rainforrest Resort is echt heel gaaf. Hebben 8 huisjes op palen staan en verder cabins. Ook doen ze veel aan educatie en onderzoek. Zijn zich ervan bewust dat iets te verdienen is aan zowel de toeristen als in natuurbehoud. Alleen zo verschrikkelijk vochtig allemaal en dat zie je nu ook wel aan de huisjes. Het is het ook allemaal net niet meer. Al doen ze hun stinkende best om het je zo aangenaam mogelijk te maken. Zeker een aanrader. Even goede review typen op TripAdvisor.

Ook hier weer afscheid moeten nemen van hele aardig mensen en een superomgeving. Luuk heeft gedag gezegd aan zijn vrienden en vriendinnen en mocht weer in een auto stappen. Niet verder vertellen dat dat gewoon zonder autostoel is en vaak ook nog met een defecte gordel.

Op het vliegveld de koffers afgegeven en weer wachten op de volgende vlucht. 

Deze keer met MAS-Wings naar Mulu National Park.

Zij vliegen met propellervliegtuigen en onderhouden de verbinding met de wat meer afgelegen plekken op Borneo. Hebben het monopolie op onze route en is ook gelijk te merken aan de prijzen. Hebben vanaf Mulu nog een vlucht met hun en dan praat je over paar honderd euro met zijn 3en waar je normaal 3 vluchten voor hebt met alles erop en eraan. Eenmaal in het vliegtuig is het niet af te zien aan het interieur. Benen in je nek en gaan. 

Helaas was het boven Mulu slecht weer dus weken we uit naar Miri. Daar moesten we uit het vliegtuig tot het weer beter was geworden en wij doorkonden naar Mulu. Zo gezegd zo gedaan enige tijd later stonden we in Mulu. Blauwe lucht, zonnetje en luchtvochtigheid van 99,9%. Al onze spullen in een Hyundai I10 gepropt. Echt waar het ging ook nog met 3 tassen en een buggy. Zo verbouwereerd dat vergeten ben een foto te maken. Op naar het Park. Daar ingecheckt en wat een mooi huisje.

Verwacht je niet in deze omgeving. Neergeploft, wat gegeten en hier moeten we afkicken van internet, want dat werkt dus gewoon niet. Gewoon geen service op je telefoon. Brengt toch wel een soort van paniek in ons los. Maar goed cold turkey naar bed om de volgende dag in de middag op onze eerste adventure te gaan. 

Terusten!