februari 2017 – Traveltrip.nl

De 4 eilandentour

Gisteren was dus de dag dat we met een longtailboot een aantal eilandjes gingen bezoeken en de Emerald Cave. Had ook met een dikke speedboot gekund maar dat was volgens Mel niet authentiek genoeg. Dus op tijd ons bed uit om omstreeks kwart over 8 opgehaald te worden om bij de pier afgezet te worden. Daar lag inmiddels de boot klaar om oms te ontvangen. Het is ongelooflijk hoeveel mensen ze in zo’n schuit krijgen. Volgens mij meer dan dat er op mogen omdat de “kapitein” vroeg wie er kon zwemmen omdat ze niet genoeg zwemvesten hadden….. Dus in den bootje op een wilde zee met een crew die zo door hadden kunnen gaan als kaperkapitein. Dat belooft nog een mooi dagje te worden. Het was een uurtje heenvaren naar het eerste punt om te gaan snorkelen.

zwemvesten aan en plonsen in het water. Euh ja leuk, maar vanaf de boot tot het water is ongeveer 1,5 meter en Luuk kan dit trappetje niet af en die pannenkoek houdt zijn mond nog open bij het zwemmen. Dus droppen geen optie. Dan maar langzaam laten zakken en papa hem beneden opvangen. Met een klein waterdipje. Meneer vond het allemaal prachtig. Het is een echte waterrat inmiddels. Dus na half uurtje de boot weer op… euh ohw ja.. weer omhoog. Het had wat voeten in de aarde maar meneer is weer op de boot gekomen. Waarna door naar een grot. Een grot, daar is het donker en smal en kan je niet zien wat er om je heen zwemt of vliegt….OMG verschrikkelijk!! Maar ja gewoon doorgaan.

Dat was toch helemaal lachen zeg. Daar lagen een aantal grote boten met daarom allemaal chinezen. Nou die zijn echt raar. Ze kunnen namelijk niet zwemmen. Dus allemaal een zwemvest aan (als ze er genoeg hebben tenminste ) en langs een gespannen touw als een treintje achter elkaar aan de grot door. Gewoon echt hilarisch! Dus wij met Luuk weer plonzen en de grot in. Achter de de piratenkapitein aan. Halverwege de de grot aardedonker en Luuk gillen van de lol! Gieren van plezier en als er een lamp aanging om te helpen werd hij boos. Lamp uit! Was het dan. Aan einde van de grot werkelijk waar een prachtige lagune met zand zo fijn als stof. Een klein paradijs! Gedeeld met half China. Dat was dan we weer jammer.

Luuk was alweer helemaal hyper om weer door die grot te zwemmen. Moesten hem tegenhouden anders ging hij alleen terug! Kan je zeggen dat heeft hij niet van zijn vader! Die was al aan kijken of er niet ergens een andere weg eruit was….Helaas zelfde weg terug en de 2e keer dat moest toegeven dat Luuk stoerder is als zijn vader😞.

Onderweg een hele sliert chinezen ingehaald die met grote ogen en bewondering keken naar dat gierende en op zijn manier zwemmende mannetje. Een trots moment voor papa en mama.

Na de grot nog een snorkelmoment voor mama om daarna te gaan lunchen op een verlaten strand. Echt supergaaf en heel lekker gegeten. Hing ook zo’n bounty eiland schommel en Luuk was al aan proberen er op te klimmen. Dat ging niet dus maar even een handje helpen. Waarop ik naar hem toeliep om hem op de schommel te zetten. Wat ik niet doorhad in begin was dat ik midden in een rode mierenburcht stond. Nou dat duurde niet lang. Tot ze met zijn alleen mijn maatje 42 begonnnen aan te vallen. Goeie dag dat deed echt zeer! Maar ja keuzestress, Luuk zit nog op de schommel. Egoistisch als ik nu even dacht heb ik heel even aan de keuze gedacht om hem te laten zitten en water rennen… maar goed vader al ik ben heb ik de keuze gemaakt om me op te laten vreten door een kolonie mieren en mijn zoon een zachte landing op zijn voeten te laten maken buiten de gesloopte burcht van de mieren. En daarna rennend naar de zee om ze te verzuipen…. Whow wat een pijn en een jeuk daarna zeg…

Na de lunch ruim een uur terug naar Old Town. Maar wat een golven zeg! Die schuit rolde van links naar rechts en schoot soms een stuk met de punt omhoog van de hoge golven. Een uur lang op zo’n bootje met een piratenkapitein achter het stuur, want een roer heeft hij niet. Het water klotste onder de planken door. Of hij lek was of dat het water was van de regen. Wie zal het zeggen. Pfff hadden we nu maar gekozen voor de speedboot ipv deze schuit. Maar goed Luuk gaf papa even een lesje in relaxt zijn en zo’n vaart zal het niet lopen en viel heerlijk in slaap…. hoe mooi kan je met je neus op de feiten worden gedrukt voor de 2e keer vandaag.

Heelhuids aangekomen na echt wel een topdag lekker weer naar naar huis om te douchen en ons klaar te maken voor het halen van een banaan.

Doei doei

Koh Lanta en bananen.

Daar zijn we weer. Het heeft even mogen duren met het bloggen, maar dat komt mede doordat we hier echt niets meemaken. Het is een voortzetting van het voorgaande blog op een nieuwe plek, namelijk Koh Lanta. Het eiland waar Mel naar uit heeft gekeken. Weer een stuk minder toeristisch dus wat ons betreft weer een stuk interessanter qua locatie.

Maandagochtend met het taxibusje van het hotel naar het vliegveld gereden voor een gereduceerd tarief. We hadden al 4 dagen ruzie met de douche en als coulance kregen we goede korting. Dus weer bewezen dat klagen helpt!

Dus na het ontbijt onderweg en bij National de auto ophalen. Wat schetste onze verbazing, bij iedere balie stond er een autostoeltje waarvan ze in Nederland riepen op fora en bij de verhuurder dat deze er niet waren. Dus hadden we zelf voor die tijd maar wat geregeld en moeten zeggen, dat bevalt prima. Het is geen maxi cosi met certificaten en botssterren, maar Luuk zit vast. Daar laten we het maar bij.

De auto werd voorgereden en tot onze verbazing bleek het een grotere auto te zijn dan we hadden verwacht. Dus geen getetris met de koffers, dat ging prima zo! Even de schade opgenomen oftewel foto’s gemaakt van de hele auto, want overal zat wel wat. Maar verder heel knap.

Niet vergeten aan de goede kant in te stappen. Luuk al helemaal blij dat de deur linksvoor openging, alleen tot zijn verbazing zat er geen stuur. Dat was even vreemd. Hier rijden ze aan de linkerkant van de weg dus stuur zit ” verkeerd”.

Luuk ingebouwd en mama achterin gedumpt en rijden naar Koh Lanta. Oké, heb wat ruzie met mezelf en de rest van het verkeer, omdat ik stiekem steeds naar rechts wil. Plus als ik richting aangeef, gaan de ruitenwissers aan. Zitten ook contra. Zorgt voor wat hilarische toestanden.

Na anderhalf uur sturen en een ferry te hebben gehad, zijn we aangekomen op Koh Lanta en bij Escape Cabins. Een heerlijke plek een stuk van de weg af met 6 kleine huisjes om een redelijk zwembad gebouwd. Veel privacy, heerlijk rustig.

Hier vervallen we weer in het ritme eat, sleep, beach, repeat. Iedere ochtend op het strand ontbijten. Met de auto een heerlijk strandje opzoeken en dan als Luuk zijn tuk doet aan het zwembad bijkomen.

Aan het strand zit een superrestaurant wat gerund wordt door zoals ze dat hier noemen Katoey. Zeg maar transgenders. Echt superaardig en helemaal gek van Luuk. Andersom ook, want hij kent ze inmiddels allemaal en loopt daar ook rond alsof hij het baasje is. Echt grappig.

Zoals op Facebook al stond, krijgt hij iedere ochtend zijn banaan en komt die dan heel triomfantelijk laten zien bij ons om hem vervolgens heerlijk op te snacken. Allemaal zo super laid back hier. Echt een superplek!

Hij vermaakt zich net als ons helemaal top. Al begint het einde nu wel snel te naderen.

Al is het hier zeker niet allemaal koek en ei hoor. Het zeewater kan je echt niet gebruiken om af te koelen zo warm is het. Plus het is zo helder dat je de vissen ziet zwemmen en alles dus ziet…brrr. Ook is het strand een koraalstrand waardoor je de hele dag een pet moet dragen of zonnebril omdat het zo fel is voor je ogen. Plus het is zo fijn als stof waardoor je het echt overal tegenkomt. Ja echt overal. Door de zon wordt het ook zo ongelooflijk heet!! Iedere keer als je van het strand afkomt, zie je dat je velletje een bruinachtige kleur krijgt die je er echt met geen mogelijkheid afkrijgt onder de douche. Doen er echt alles aan om die kleur niet te krijgen. Zoals veel in de schaduw zitten, onder een parasol. Ons verplaatsen met de auto in plaats van de scooter of lopend. Nadeel van deze kleur is dat de mensen denken dat je een arme sloeber bent.

Want rijke mensen werken binnen en zijn wit. Arme mensen werken op het land, dus worden bruin. Want korting met deze kleur krijgen we niet hoor. Door de warmte verlies je zoveel vocht dat je dat moet blijven aanvullen met smoothies en fruitschalen. Iets anders hebben ze niet. Ook het eten is raar. Geen betonnen vloer binnen, maar gewoon buiten eten. Ze zetten de tafels en de stoelen op het strand neer! Zit je met je blote voeten in het zand!! Echt vreemde gewoontes. Dus ook wel wat nadelen hoor zo’n vakantie!

Wat wel grappig is, is dat waar in Nederland iedereen zich druk maakt om beschermde kleding, met hoeveel man je maximaal op een brommer kan en mag en vanaf welke leeftijd met hoeveel CC, is hier het criteria of je hem kunt betalen. Zo ja, dan ga je toch lekker sturen op dat ding.

Wat betekent dat je je nek hier echt breekt over de scooters. Meest gevaarlijk zijn de toeristen die in 1x op een motor(tje) zitten en zich gedragen als de ghostrider! Verschrikkelijk! Zeker als je zoals wij wel een verantwoordelijkheidsgevoel hebt en een auto huurt met een 18 sterren goedgekeurd van eBay afkomstige “autostoel” uit diep China ipv een opgevoerde brommer met je gezin. Hele weg bezig met ontwijken van die krengen. Ach, heeft papa een uitdaging en we zitten heerlijk in de airco en de auto zit toch al onder de krassen. Dus kom maar op!

Gister was het een voor ons doen minder dagje en zijn we naar Koh Lanta Old Town gereden. Hier staan de huizen voor een gedeelte op de weg en de achterkant op palen in het water. Je raadt het al, één grote touristenval. Wat dan wel leuk is, is om dan een hapje te gaan eten. Wat we niet merkten op straat was dat de wind door de huizen werd tegengehouden. Goeie dag, wat een wind en een golven. Luuk maar zo gepositioneerd samen met Mel dat hun haar naar achteren waaide. Voor mij maakt het niet zoveel uit, zo lang is mijn haar niet. Waar je normaal bij Luuk al zijn eten moet blazen omdat meneer panisch is om zijn mond te verbranden, had zelfs hij door dat dat nu niet nodig was. Goeie dag, wat een wind! Wel erg lekker gegeten en een leuke dag gehad!

Kortom, wij vermaken ons nog wel de komende paar dagen. Morgen (zaterdag) gaan we met de sissende sampan met daarop een gemonteerd vrachtwagenblok als voortstuwing, lees longtailboot, een paar eilanden bekijken en een grot. Dat is leuk zegt Melanie. Als het maar geen windkracht 12 is zegt Sander! Waarvan ik weet dat Luuk dat wel hoopt!

Wij gaan een banaan halen, dus tot de volgende keer!

Eat, sleep, beach repeat

Tsja…. eigenlijk heel saai. Het leven bestaat op dit moment alleen uit het ritme: Eat, sleep, beach, repeat! Helemaal even niets mis mee. Lekker even bijkomen van het nietsdoen. AO Nang is een stuk beter te doen. Gezellige mensen, leuke omgeving en top eten!

Bedoeling was om een dagje wat eilanden te gaan bezoeken maar het is hoogseizoen en dan moet je op tijd boeken! Dat waren we vergeten. Melanie een beetje boel teleurgesteld maar misschien kunnen we het nog goedmaken met een bezoek aan het (zeggen ze) mooiste strand van Krabi namelijk PhraNang cave beach.

Makkelijk te bereiken met de longtailboot vanaf het strand om de hoek. Plus Luuk mag weer voor niets. Maar wel even 100 Bath kiepen voor 14 minuten varen. Valt dan eigenlijk ook wel weer mee als je zo bekijkt. Dus kaartje gekocht, alles op de buggy geladen met Luuk als contragewicht en hup de boot in. Die gaat op moment dat er 6 tot 8 man inzit.

De rit opzich duurt ongeveer een kwartier en legt aan op het supermooie strand. Ingesloten door rotsen en voor je neus op paar honderd meter een kei van voormaat. Denk niet dat je het strand voor jezelf hebt maar neemt niet weg dat het supermooie is! Er is een strook gemaakt waar je heerlijk kunt zwemmen in het kristalheldere water wat ook nog eens op badtemperatuur is. Buiten die strook leggen de boten aan en liggen ook een paar varende keukens waar ze de meest heerlijke dingen koken! Voor schappelijke prijzen ook nog eens. Echt toppie!

Jammer was wel dat er een enorme zuidwester stond. Dat in combinatie met heerlijk fijn koraalzand geeft dat een gratis peeling en verstopping in je oren. Parasol kan je vergeten die doet het 2 seconden. Dus snel het water in. Echt heerlijk.

Luuk weer de zwembandjes om en die pannenkoek heeft nu door hoe hij blijft drijven en zwemt gewoon waar hij heenwil. Geen probleem. Echt helemaal gaaf. Hij is echt groot aan worden!

Waar ik eerder schreef dat meneer niet wilde slapen op strand was hij vandaag zo moe op strand dat hij in de wagen gewoon uurtje heeft geslapen. Dat was een mooi kado! Kon mama nog even zwemmen en papa wat te eten halen. Hierna weer op de boot gestapt om naar het hotel terug te gaan.

Daarna de tassen ingepakt om de volgende dag op het vliegveld de auto op te halen en naar Koh Lanta te rijden.

Dat een volgende keer.

Boten, koffers en niets.

Zo! Inmiddels zaterdag en moeten zeggen dat we Krabi, of om specifiek te zijn Ao Nang, echt een verademing vinden vergeleken met Phuket. Die plek doen we echt nooit meer. Vreselijk toeristisch en het stikt daar van de oostblokkers. Heeft echt niets met Azië te maken.

Goed, we zitten nu hier en is echt super! Mooie groene natuur, aardige mensen en iets minder toeristisch. Nog steeds niet helemaal zoals we het graag zouden willen, maar dat komt omdat onze doelstelling was hoe onze Luuk het zou doen als we zouden gaan rondreizen. Daar zijn we inmiddels wel achter hoor. Denk dat veel mensen daar graag voor zouden tekenen zo goed als dat hij het nog steeds doet.

We zijn gereisd van Phuket met de boot naar Krabi. Bij het hotel in Phuket zijn de koffers beneden aangekomen en de man van de taxi stond heel beteuterd te kijken van: moet dit er allemaal in! Yepz! Told you so! Goed, alles erin getetrist en gaan met die banaan, we moeten een boot halen.

Gelukkig wist hij de binnnendoorweggetjes. Anders stonden we nu nog vast. Mooi op tijd daar aangekomen en nu voor de grote uitdaging. Want dat verhaal van die koffers in de taxi moesten nu de boot op. De boot waar de spullen op moesten, was de 4e boot vanaf de kade en de loopplanken gemaakt op Thaise maten… ik zie een uitdaging. Mel en Luuk waren ze nog wel voornemens om te helpen, maar die grote blanke man kan dat best zelf…. jazeker, maar geef mij dan iets meer tijd. Die hadden we niet dus papa moest aan de bak. Koffers bij elkaar op de boot en snel een plekje zoeken binnen, want buiten met een dikke zon een een peuter die geen gevaar kent… geen toffe combi. Binnen was het heerlijk en gelukkig hadden we voor meneer de hele tocht 4G dus hij vond het allang best.

Overtocht verliep super en rond half 11 waren we in Krabi. Had ik dat verhaal al verteld van die koffers die de boot opmoesten? Die moesten er ook weer af. Gelukkig waren we nu de 3e boot vanaf de kade 😞😡.

Wat netjes was geregeld, was dat er gratis transport naar de hotels was, dus scheelde weer! Alleen die taxi’s stonden 500 meter verder. Had ik dat verhaal al verteld van die koffers die van de boot naar de taxi moesten?

Het hotel waar we zitten is echt super! Mooie locatie, mooi hotel en supervriendelijk personeel. Gelukkig wel Fox en Discovery, dus papa vermaakt zich als Luuk op bed ligt in de middag. Nu hoor ik mensen denken, dan tukt hij toch in de buggy of op strand! Ja, dat hebben we geprobeerd, maar hij blijft gewoon wakker. Bang om iets te missen denken wij. Dat in combinatie met het late leven hier en om half 8 wakker zijn. Sloopt hij zichzelf. Jammer voor één van ons, maar het is even niet anders. Hadden we het anders voorgesteld, ja! Maar goed, gezondheid gaat voor en dit is ook een fase. Hebben wij ook meer plezier van het mannetje, want met te weinig slaap wordt hij vet sjagrijnig!! Net als zijn moeder. 😜

Het leven bestaat weer uit zon, zwembad, strand en tussendoor lekker eten en drinken.

Als ik het zo teruglees dan lijkt het veel op klagen, maar dat is het niet. Zijn ons er goed van bewust dat we het super hebben met zijn 3en!

Het is weer tijd om te eten. Ik zeg sawadee krap!

Trappen, zon, strand en Russen

Het is inmiddels inderdaad alweer een paar dagen geleden dat we wat gepost hebben. Is niet zo vreemd want de dagen bestonden uit reizen van Bangkok naar Phuket en daarna alleen maar zon, zee en strand. Heerlijk even lekker niets.

De reisdag afgelopen

maandag verliep als een zonnetje. We waren op tijd op het vliegveld en mochten omdat we met een baby aan reizen waren weer inchecken bij de priority. Welke baby ze bedoelen weten we nog niet. Ze kijken steeds onze kant op dus maken er maar gebruik van. Wat ze alleen wel mogen vertellen is dat je hier al je batterijen enzo uit je ruimbagage moet halen. Anders gewend konden we dat nog even doen….

Lekker op het vliegveld nog even bij de Starbucks geweest, wat gegeten en daarna de lucht in voor een korte vlucht van anderhalf uur. Zowaar kregen we nog een doosje met daarin een watertje en zakje met Japanse nootjes. Die was ik mooi kwijt aan Luuk want die vond ze wel erg lekker.

Na het landen met goeie zijwind en een gierend van de lach naast mij zittende peuter konden we op jacht naar onze koffers. Die kwamen al snel en natuurlijk is de koffer van mij alweer beschadigd. Waarschijnlijk ergens achter blijven hangen want de rits is kapot. Thuis maar eens kijken wie we daar voor laten opdraaien. Slecht is het wel van de firma Samsonite.

Koffers opgeladen op een bagagekarrerje en een bus gescoord voor de rit naar het hotel. Want travel light of backpacken is niet aan ons besteed deze reis 😜. Ook hier weer files op de weg en het duurde ruim een uur om er te komen. Gelukkig een goede chauffeur en een heerlijke airco.

Aangekomen bij het hotel ligt deze op een heuveltje. Dat niet zo erg maar het is ook nog eens op terrassen gebouwd. Betekend veel trappen en liften.

Wij zijn blij dat we hier geen 2 weken zitten. Zouden helemaal gek worden. De kamer is fantastisch evenals ons leven de afgelopen paar dagen. Luuk doet het supergoed( als papa hem tenminste goed insmeert )en genieten lekker van zonnetje. Inmiddels weten we ook waar de russen naartoe gaan nu ze niet meer naar Turkije gaan. Ze zitten hier op Kata Beach! Alles is zo’n beetje op ze ingericht. Niet dat je er last van hebt maar als je naar Thailand gaat zit je hier niet op te wachten. Weer mooi puntje voor TripAdvisor. Gaat goed met de punten zo!

Waarom zaten we hier ookalweer? Ohw ja omdat we met de boot naar Krabi wilden varen. Met alle bagage. Hoop dat ze een extra sloep hebben😏.

Morgen ( donderdag ) pakken we de boot naar Krabi. Heb voor de ochtend maar even hulp ingeroepen om onze zooi van de kamer netjes naar beneden te krijgen al die handige trappen weer af.

Hoe die dag afloopt blog ik de volgende keer wel.

Relaxen en streetfood.

Zo morgen een lange dag te gaan dus vanmorgen lekker relaxen aan het zwembad. Dat hebben we wel verdiend en moeten we ook incalculeren met onze peuter. Dus in de ochtend na het ontbijt de zwempakken aan en heerlijk plonzen met zijn drieën. In de middag lekker lui in de ligstoel wat gegeten en daarna Luuk naar bed om na zijn tuk naar Chinatown te gaan. Mel moest nog wat potjes met tijgerbalsem hebben. Dan niet die groene maar die lichtgroene met een paarsgestippelde dop 😕. Dus op jacht.

De Uberapp weer een taxi laten vinden en op naar de Chinezen.

Nou, daar hebben we er genoeg van gevonden. Goeiedag zeg! Het leek de Zeedijk wel, maar dan ook alles nog eens dubbel, omdat er langs de straat allemaal eetkraampjes ontsprongen. Wat een heerlijke luchten van niet te ontcijferen gerechten. Met zijn 3en vonden we het helemaal prachtig. Steegje in steegje uit om overal wat anders te ontdekken. De grootste attractie was hier toch ook wel weer Luuk. Wij denken dat als we voor iedere foto die ze van Luuk nemen 100 Baht vragen we de reis er ruimschoots uit kunnen halen. Aandacht vindt hij helemaal geweldig. Alleen dat aan hem zitten. De gruwel heeft hij er inmiddels van. De alerte houding neemt hij steeds meer aan en weet ook wie hij wel aan zich laat zitten. Smaak heeft hij zeker!! Ahum.

Na het slenteren gaat het natuurlijk wel tijd worden om weer te eten. Want dat doen ze hier de hele dag. Daar zien ze niet naar uit, maar toch. Het trottoir ontpopt zich tot een boulevard van eetstalletjes. Van insecten tot echte pekingeend. Zo gek kun je het niet bedenken. Geweldig! Nu zeg ik altijd dat ik alles lust en dat moet ik dan ook op gezette tijden bewijzen. Nee oma en bappie, zure worst is geen eten dus dat telt niet mee!!!

Dus de eerste de beste insectenbar was het raak. Daar lag alles van redelijk formaat wat kroop en bewoog. Nu moest ik toch aan mijn proteïne werken, dus kom maar op met die gefrituurde bugs! Zoals je op de foto kunt zien, was het echt smakelijk. De lange dingen zijn bamboelarven en die andere werkelijk geen idee! Geeft niet, want zonder de ketjap smaakt het toch nergens naar.

Mel werd al misselijk bij de gedachte en bij Luuk ging zijn klep al open en heeft er ook een paar geproefd. Vond er net als papa helemaal niets vreemds aan. Dus weer een bewijs dat ze het potje bij het VU niet hebben verwisseld. Toen de ultieme klapper, namelijk de schorpioen op een stokje. Lekker knapperig gefrituurd met een vleugje ketjap. Smaakte hetzelfde als die dingen in dat bakje. Dus hebben we ook weer gehad. Daarna nog heerlijk “normaal” streetfood gegeten en afgesloten met heerlijk fruit.

Daarop kreeg Mel het lumineuze idee dat ze met de tuktuk terug wilde rijden. Zo’n rokende raket op 3 wielen waar je pas op mag rijden op het moment dat je voor al je rijbewijzen 3 keer bent gezakt. Ja, want Luuk vindt dat ook wel leuk. Normaal doe ik de onderhandelingen met het transport, maar deze ligt gewoon bij Mel.

Voor als het fout zou gaan zeg maar 😇. Mel absoluut niet voor 1 gat te vangen slaat zo’n piloot aan de haak en komt tot een deal… shit…. nou ja, gewoon gaan. Luuk zat al op de bank en was er helemaal klaar voor. Begon al te mekkeren van ongeduld. Hup daar gingen we met zijn 3en. Moet zeggen, was nette piloot. Hij bracht ons zonder brokken naar het hotel. Waar luuk weer begon te mekkeren, want we stonden stil. Hahaha!

Snel de beste man betalen, want morgen om half 6 staat de wekker. Papa heeft niet goed gekeken naar welke drukte op welke dagen en heeft de goedkoopste geboekt 😞. Waardoor we in hell traffic naar het vliegveld moeten.

Alle dagen heeft Luuk zijn tent al opgeslagen op het onderste stapelbed en slaapt hij als een roosje. Waarschijnlijk dacht hij vannacht nog even terug aan de gemaakte u-turn met de tuktuk, want hij stortte met tent en al tussen het bed en de muur. Uiteraard de schrik bij ons alledrie en hem direct weer met tent en al er tussenuit gevist en weer op bed gezet. Luuk natuurlijk huilen, maar niet van de schrik zoals wij dachten, maar om het feit dat zijn beer niet meer aan de goede kant lag… 😏 Na dit probleem te hebben opgelost en een check te hebben gedaan, zijn we met zijn allen weer voor paar uurtjes in slaap gevallen.

De reisdag liep als een zonnetje. De rit naar het vliegveld ging zonder file. Dus we stonden veeeeel te vroeg op het vliegveld. In het vliegtuig zat Luuk lekker naar buiten te kijken en met het luikje van het raampje te spelen. Open, dicht, open, dicht, enz. De rit met de taxibus naar het hotel ging top. Hadden een heerlijke riante bus voor onszelf. Dat was het geld wel waard.

De komende 3 dagen zitten we in Phuket en gaan we lekker naar het strand om donderdag met de boot naar Krabi te varen.

Nu ligt de kleine man heerlijk te tukken in zijn tent en wij kunnen heerlijk eens op het balkon zitten om als muggenvoer te dienen.

Wij zeggen sawaddie en tot de volgende blog.

Liggend goud

Het is tijd om weer te gaan proberen de boot te pakken naar het koninklijk paleis en Wat Pho, de liggende Boeddha.

Wekker op tijd en ons in de ontbijtzaal worstelen door de chinezen met mondkapjes voor. Ik vind het wel sociaal dat omdat ze verkouden zijn ze die kapjes voor hebben en ons zo niet besmetten met de bami-griep. Anders hebben wij straks ook allemaal spleetogen.

Luuk is weer ingestapt in zijn buggy en zijn we gelopen naar de opstapplek voor het pontje naar de overkant vanwaar de boten varen en de verschillende pieren aandoen. Oversteek kost ongeveer 5 Bath.

Luuk uiteraard weer uit zijn buggy om bij mama op schoot over de reling heen te kijken. Dat duurt ongeveer 5 minuten en gaat dan liggen op de afdekking van het motorblok. Want de piloot van de boot heeft een parkinsonvoet en geeft niet echt constant gas. Dus de boot resoneert regelmatig wat hij prachtig vindt!

Aan de overkant aangekomen is het weer klimmen en klauteren over bruggetjes en andere obstakels. De mudmasters is er niets bij zo de hele dag! Hier moeten we uit de verschillende boten zien te komen. Ze werken met verschillende kleuren vlaggen dus dat kennen we nog. Blijkt er ook een toeristenboot te zijn die vaart naar dezelfde punten, maar kost bijna 4x zoveel als de boot voor locals. Keuze is gemaakt, Hollanders als we zijn de goedkoopste natuurlijk. Hier is Luuk weer op zijn scherpst, want die mensen van hier kijken weer naar hem… Gelukkig verstaan ze hem hier niet, want hij noemt de lokale bevolking regelmatig: Apie!

Kaartje aangeschaft en in de rij om op de boot te mogen. Het is met de buggy weer een obstakelsrace, maar zijn inmiddels met zijn 3en goed op elkaar ingespeeld! In de boot wil Luuk uit zijn buggy en bij papa staan om naar buiten te kijken. De harde wind en het opspattende water!! Helemaal te gek!

Aangekomen op onze bestemming zien we dat het verschrikkelijk druk is bij het paleis.

Men is hier nog steeds aan het rouwen om de koning. Hele busladingen met Thai worden er afgezet. Meng dat met alle toeristen en je hebt een idee hoe verschrikkelijk druk het is. Dan ook nog eens 35 graden. Inderdaad, je krijgt het er warm van. Wel erg bijzonder om mee te maken hoe het hier leeft. De koning is hier echt hun alles en ze komen uit het hele land om afscheid te nemen van hun koning!

Besloten om het paleis net als vorige keer maar weer over te slaan en naar de liggende Boeddha te gaan. Daar zijn we sneller doorheen dan het paleis. Even doorwandelen dus.

Aangekomen bij Wat Pho eerst natuurlijk weer een kaartje kopen van 100 Bath p.p. Ik weet nu waarom die Boeddha van goud is. Hij verdient liggend zijn geld! Luuk mag gelukkig nog gratis mee.

Voor dat geld krijg je bij inlevering van je kaartje een heerlijk ijskoud flesje water. Wat tussen papa en Luuk al snel ontaard in een soort watergevecht. Wel lekker cool zo! Echt een onwijs mooi tempelcomplex en wat ons vreselijk stoort daar is het disrespect van de toeristen naar het boeddhisme toe! Verzoek is knieën en schouders van de vrouw bedekt. Veel toeristen doen dat dus niet. Wij vinden dat je daar respect voor moet hebben. Evenals het uittrekken van je slippers bij binnengaan van de tempel. Maar goed, mag de pret niet drukken. Bij binnenkomst zagen we dat Pho er nog lag, hij kreeg zelfs een opknapbeurt. Allemaal weer erg indrukwekkend en dat het er allemaal nog staat.

Luuk hebben we in de binnentuin nog even losgelaten en vragen ons echt af of hij wel doorheeft hoe warm het is. Bij deze hoge temperaturen rent hij nog steeds als een dolle in de rondte en het zweet gutst van zijn hoofd. Hij heeft het zo naar zijn zin! Zeker als er weer ijs ingaat of een slokje cola.

Om een uur of 3 maar weer de terugweg aanvaard. Luuk zijn ogen werden zwaar, maar onze hoop dat hij in de buggy een powernap zou doen is vervlogen. Alles is veel te interessant en aandacht is ook wel leuk. Om het mannetje niet helemaal te slopen gaan we lekker terug zodat hij in zijn tent een tuk kan doen. Gaan we daarna met de taxi wel weer de stad in om happie te doen en wat te shoppen.

’s Avonds weer met Uber de stad doorgegaan en lekker wat gegeten en Mel heeft weer nieuwe groene balsem aangeschaft dat onder andere goed werkt tegen muggenbeten.

Morgen zal een rustige dag gaan worden. Maandag weer vroeg op om te reizen naar Phuket dus dat gaat weer heerlijk een zwembaddagje worden en ’s avond naar Chinatown om daar wat te happen.

Wij zeggen tot de volgende blog!

Die boot? Ja die komt niet!

Inmiddels over onze jetlag heen zijn we begonnen met het herontdekken van de wereldstad Bangkok. Wij zijn er al wel achter dat de stad in 10 jaar tijd een stuk toeristischer is geworden. Alleen de verzengende warmte en de hoge luchtvochtigheid zijn hetzelfde gebleven.

De vrijdag wilden we eens kijken of de liggende Boeddha er nog lag of dat hij misschien was gaan verliggen. Kan ik me iets bij voorstellen als je er al paar 100 jaar ligt. Om de taxi’s zoveel mogelijk te ontlopen omdat het hier alleen maar vaststaat, verval je al snel op vervoer per boot. Dat is geen straf, want op de rivier is het wat koeler en je ziet nog eens iets meer van de omgeving.

Volgens de kaart was er om de hoek een opstapplaats voor de boot. Dus Luuk ingeladen in zijn buggy. Of beter gezegd, hij gaat zelf al zitten, want Luuk heeft al door dat je het van rennen heel warm gaat krijgen. Leert snel het ventje.

Dus wij wandelen naar de pier. Het is een leuk stukje, want er gebeurt van alles. De plaatselijke lasser zit naast de locale gasdistributeur en mensen wonen in hun winkel. Plus de blonde Hollandse jongen die voorbijkomt, trekt ook wel bekijks. Regelmatig kromme nekken en mensen die hem even in zijn arm knijpen. Dat heeft meneer door en pikt dat niet meer, want hij rost resoluut de hand weg die op hem afkomt. Wij zijn trots op je vriend!

De pier bevond zich aan het einde van een straat die langs een Wat liep. Een Wat is een tempel voor degenen die dat niet weten. Hoe dichter naar de pier toe hoe huiselijker het werd. Wel veel mensen buiten en allemaal weer kijkend naar Luuk die al in de gevechtshouding zat voor het geval er weer iemand hem een kneep wilde geven.

Aan het einde zouden we een paar minuten moeten wachten. Het is Thailand dus kan ook wel eens een kwartier worden. Ach, we hebben vakantie. Om lang verhaal kort te maken. Na 3 kwartier en verschillende boten voorbij nog steeds geen 1 die bij ons kwam aanleggen. Waarop Melanie op het idee kwam om het aan een Thai te vragen die al de hele tijd schuin tegenover ons zijn krantje zat te lezen. Bleek de boot hier al enige tijd niet meer te komen. Zeg dat dan als je die farangs ziet zitten!! Derhalve weer omgekeerd om terug te gaan naar het hotel. Luuk was het al aardig zat aan het worden en wij ook! Luuk die kon er na het halen van een ijsje lekker weer op. Want die eten wij regelmatig hier!

Na zijn tuk besloten om weer eens te gaan kijken op Khao San Road, de backpackersstraat van Bangkok. Maar hoe daar heen. Gelukkig hebben we daar een Uberapp voor. Nog niet hier geprobeerd, maar lekker handig een taxi bestellen zonder gevecht van de meter. Dit gedaan en enige tijd later kwam er een knappe middenklasser aanrijden met de chauffeur gelijkend op de foto op zijn Uberprofiel. Bij het openen van de kofferbak om de buggy er te deponeren lagen daar 2 honkbalknuppels in en diverse stukken ijzer….. hmmm willen we nog mee? Of buig het om en denk: wat een verantwoordelijke chauffeur hebben wij 😳. Bij het instappen werd de beste man helemaal panisch van Luuk, want die zat met zijn schoenen op het kleedje dat op de achterbank lag… euh ok…. Luuk redelijk dwars, man met sportartikelen in de kofferbak en we denken dat hij in zijn vrije tijd beelden snijdt van hout want op de bijrijdersstoel lag een mes….. euh….vinden we dit nog leuk? Gelukkig zit Mel bij de politie en die vouwt hem wel dubbel, plus zeg tegen Luuk dat hij hem wil knijpen dan hebben we er weer een mannetje bij.

Al met al hebben we er ruim anderhalf uur over gedaan over 8 kilometer. Toen kwamen we aan en was het een kwestie van leven of dood. De app van de telefoon gaf aan dat we 238 Bath moesten betalen. Heu.. wat! ( nee geen tempel! ) Dus geen gevecht van leven of dood en het voorgeprogammeerde nummer van de politie hoeven bellen of Mel en Luuk in stelling te brengen. Pfew, een pak van mijn hart. Omgerekend is dit € 7,50 voor anderhalf uur taxi. Dit doen we op de terugweg weer!

Aangekomen in de straat is dit ook weer erg veranderd zeg in 10 jaar tijd. Het is niet meer zo authentiek als toen, lijkt wel een boulevard in Spanje. De charme die we er toen vonden was er niet meer. Neemt niet weg dat papa en mama lekker hebben gegeten. Want Luuk had weer eens geen trek. Jammer joh, je weet niet wat je mist! Verder gedraagt hij zich echt voorbeeldig hoor! Vindt alles goed zolang wij maar in de buurt zijn en hem af en toe even zijn rustmoment gunnen. Laat zich overal mee naartoe en in slepen. Maakt hem echt niet uit! Wat een wereldventje is het ook!! Zo verschrikkelijk trots op hem!! Alleen een ding:” Niet knijpen!”

Op de weg terug uiteraard weer met Uber een taxi besteld en kwam zoals aangegeven op de app netjes voorrijden en bracht ons in 10 minuten naar het hotel voor nog geen € 2,10. Dat gaan we vaker doen!

Ik zeg tot de volgende blog!

Jarig!!

Vandaag de 2e van de 2e wat dus betekent dat ik er weer een jaartje meer levenservaring bij heb gekregen! Kan met recht zeggen dat ik nog nog nooit zo lang wakker jarig ben geweest. Want ja die jetlag he! Luuk besloot dat het om 1 uur wel mooi was geweest met tukken en begon te roepen om papa en mama. Voordat hij met tent en al op de grond valt maar even bij papa en mama genomen. Hij staat namelijk met zijn tent op het bed. Dan ligt hij wat comfortabeler dan op een dun matje op de grond.

Meneer als goed ouder zijnde uit bed gehaald en wat met hem aan spelen geweest. Dan kruipen de uren wel voorbij, voelde me niet echt jarig nog.. na een uurtje of 2 kroop hij weer in zijn tent om om kwart voor 9 weer te ontwaken. Dat zijn betere tijden vriend. Je papa is ten slotte 42 geworden!!

Na een rustige opstart naar het ontbijt gegaan. Al is meneer vooraf met waarschuwing en al uit de douche snoeihard ter aarde gestort. Met als resultaat een grote rode vlek op zijn gezicht. Oma zou zeggen gelijk Zam-buk smeren. Wees gerust oma, ook hier dring je door. Bij het pakken van het potje riep hij zelfs oma😏.

Meneer kroop alweer achter de iPad en ging vrolijk puzzelen. Al liet hij deze maar al te graag achter voor het ontbijt. Luuk zit nu in de fase dat hij steeds meer zelf kan. Zo kan hij het glas waaruit hij net zijn appelsap heeft gedronken zo op de grond kiepen. Ach, scherven brengen geluk zullen we maar zeggen.

Na het ontbijt lonkte het zwembad en om rustig op te starten zijn we even een paar uurtjes aan het zwembad geweest. Dat was echt leuk! Waar we normaal al half Bangkok doorgelopen waren, hebben we nu rekening te houden met onze stoere vent! Doen we uiteraard met liefde. Na het zwemmen heerlijk weer de tent in en snurken voor paar uurtjes.

Mama deed vrolijk mee met tukken waarop de jarige job op jacht ging naar ijs!!

Want dat gaat er wel in. Dus op jacht naar ijs en cola! Gelukkig hebben ze hier een keten van winkels genaamd 7-11. Daar hebben ze alles van tosties met aardbei tot lottokaartjes. Dus hop ik daar naar binnen en heerlijk ijsje gehaald!

Heerlijk hoor bij een graadje of 35 en dikke laag smog.

Toen het gezin zin had om wakker te worden, zijn we met het openbaar vervoer naar de rooftopbar gegaan. Want dat is goed geregeld en lekker makkelijk. Dus eerst met een pontje naar de overkant, wat Luuk echt helemaal te gek vond, en daarna met de metro. Tsja en dan kom je er achter dat de BTS verhoogd is en ze geen liften of roltrappen omhoog hebben. Daar kom je aan met je buggy. Wij niet voor 1 gat te vangen. Luuk met buggy en al de trap opgetild. Niet 1, niet 3, maar nog veel meer lange trappen. Maar what goes up, must come down. Dus zo geschiedde.

Aangekomen bij Cloud47 echt een te gek uitzicht gekregen, een mooie plek en hebben daar heerlijk genoten. Luuk heeft zich weer voorbeeldig gedragen en was uiterst gevoelig voor chantage. Namelijk patat en een iPhone.

Ik heb echt een topavond gehad! Echt heel bijzonder om op zo’n plek je verjaardag te mogen en vooral ook te kunnen vieren. Echt supergaaf!

De terugweg verliep in tegenovergestelde richting als de heenweg. Dus alle bier is er weer uit … morgen maar eens de Uber taxi proberen. Want leuk dat OV maar dit is niets met een buggy!

Vandaag echt een top verjaardag. Tuurlijk graag met mensen thuis willen vieren, maar dit was toch wel heel bijzonder.

Ik ga mijn verjaardagstaart van het hotel opeten. Tot de volgende blog!

On the move!!

Vandaag is het dan eindelijk zover. We gaan om half 10 in de avond de lucht in op weg naar het land van de glimlach! Al zag dat er de afgelopen week niet zo uit na alle H5N1 virussen en het bezoek van Luuk aan het ziekenhuis naar wat later bleek te zijn de 6e ziekte. Op dat moment denk je wel eens:” Waarom niet gewoon een weekje Landal of ordinair op wintersport😕”.

De vlucht gaat om half 10 dus op tijd met opa en oma naar Schiphol waar we gelukkig op tijd en zonder files aankwamen. Bij het inchecken ben je dan wel weer blij dat je met een peuter op reis bent want we mochten inchecken bij de businesclass dus dat schoot lekker op! Ook werden de tassen gelabeld dat zij bij de deur lagen zodat we in Bangkok als eerste de tassen zouden hebben. Hmmmmm ook dat kan dus! Ik zeg dat begint al goed en weet je weer dat je op een lijnvlucht zit en niet op een charter. Afscheid nemen van opa en oma ( die morgen op mijn verjaardag een maand naar Afrika gaan🎉😜 ) en snel achter de paspoortcontrole komen om nog wat zaken aan te schaffen. Zoals een dubbelpocket van de Donald Duck voor de rustmomentjes. Waar ik niet verder op in zal gaan.

Het boarden verliep voorspoedig en al snel zaten we op de rij die we vooraf hadden gereserveerd. Normaal zit mama bij het raam maar de jongste Wegman had besloten dat het zijn plek was en was ook niet van plan te gaan verzitten. Meneer zat gOEs op zijn plek en zag natuurlijk allemaal lampjes. Die was wel even zoet! Bij het opstijgen verscheen er een grote glimlach, dat betekent nog wat voor de toekomst!

Thuis hadden we helemaal een plan gemaakt over hoe we het slapen zouden gaan fixen. Want het is toch 11 uurtjes vliegen.

Dus slaapzak mee en vooraf een beetje proberen zijn ritueel te volgen. Om lang verhaal kort te maken…. kinderen doen wat ze willen. Namelijk gewoon wat ze zelf willen. Meneer vons alles veel te interessant en dat grote scherm lijkt wel verdacht veel op een iPad dus daar komt BamBam zeker ook op…. zucht… . Wij hadden al gezien dat alle nieuwe releases uit de bioscoop te zien waren. Nou, kan je vertellen, die staan er nog steeds ongezien op. Luuk vroeg terecht om veel aandacht en heeft die natuurlijk ook gekregen. Zowel van ons als de buren om hem heen. Geen onvertogen woord hoor. Wat heeft dat mannetje zich voorbeeldig gedragen. Geen gepiep en gehuil. Gewoon lekker klimmen en klauteren over papa en mama heen af en toe een tukkie doen wanneer het hem uitkwam. Dus deden papa en mama dan ook maar mee.

Moet zeggen het was een prima vlucht maar de slogans dat ze kindvriendelijker zijn dan anderen?!? Luuk kreeg welgeteld 1 kleurboek en een potlood. Het potlood verdween al snel tussen zijn tanden dus diarree zal hij voorlopig niet krijgen.

Na de landing stond de buggy al klaar bij de gate! Nog voordat wij uitgestapt waren. Aangekomen bij de bagageband lagen zoals beloofd de koffers bij de eerste lichting. Helemaal top. Snel even pinnen en niet het belangrijkste vergeten namelijk een 4G kaartje. Want zonder internet gaat papa niet op vakantie! Ook dat was binnen een paar minuten geregeld!

Daarop op avontuur naar het eerste oplichtingsmoment. Namelijk de taxi naar het hotel! Altijd erg leuk want die gasten denken dat je achterlijk bent. Jammer joh. Op zich goed geregeld allemaal. Omdat wij met zijn 3en voor 6 man bagage mee hebben, gaan wij nooit in een normale taxi passen. Dus druk je op de knop voor een taxibusje. Je krijgt een bonnetje met een nummer en boven de parkeervakken ga je op zoek naar dat nummer. De foto aan begin van pagina. Dus piece of cake! Tassen ingeladen, taxi door zijn veren gezakt waarna de dans om de in mijn zakken brandende Bath gaat beginnen. De chauffeur vraagt of ik zonder meter wil meerijden en dat hij de tol betaald voor 600 Bath. Mag dan wel niet geslapen hebben maar weet wel dat de tol 70 Bath is en het ritje ongeveer 300. Dus dat doen we niet! Het magische woord en een vingertje dat wijst naar de meter en bepaalt of we uitstappen of verder gaan is: meter! Teleurgesteld start hij zijn auto en we gaan op weg naar het hotel. Wat we heel makkelijk hebben aangewezen via Google Maps! Lang leve internet. Tuurlijk kan je de kaart ook downloaden maar dat is zo 2016! Realtime info. Dat is wat we willen😆. Waar we de chauffeur vol vertrouwen ook mee kunnen volgen. Want no detours! Just straight mister taxidriver!

Na een uurtje karren door het chaotische verkeer in Bangkok ben ik er achter dat ik nooit meer zal zeggen dat het gevaarlijk is om met 1 hand te sturen, te claxonneren, te bellen, je geld te tellen en over de redresseerstrook in te halen. Werkelijk geniaal!! Wat een fijn land!

Aangekomen bij het hotel snel inchecken en een happie eten.

Met alle respect voor Luuk, de kleine man is de hele tijd wakker gebleven en vond het in de taxi geweldig. Regelmatig was het een kreet wanneer we weer snel de bocht doorgingen of hij plotseling moest remmen. Dan is het wel spannend als er geen gordels inzitten.. oeps….

Na een hapje en een drankje Luuk naar bed in zijn eigen tent en kijken of we de jetlag er uit kunnen slapen. Maar dat lezen jullie nog wel.

Terusten vanuit een warm en klam Bangkok!