Trappen, zon, strand en Russen

Het is inmiddels inderdaad alweer een paar dagen geleden dat we wat gepost hebben. Is niet zo vreemd want de dagen bestonden uit reizen van Bangkok naar Phuket en daarna alleen maar zon, zee en strand. Heerlijk even lekker niets.

De reisdag afgelopen

maandag verliep als een zonnetje. We waren op tijd op het vliegveld en mochten omdat we met een baby aan reizen waren weer inchecken bij de priority. Welke baby ze bedoelen weten we nog niet. Ze kijken steeds onze kant op dus maken er maar gebruik van. Wat ze alleen wel mogen vertellen is dat je hier al je batterijen enzo uit je ruimbagage moet halen. Anders gewend konden we dat nog even doen….

Lekker op het vliegveld nog even bij de Starbucks geweest, wat gegeten en daarna de lucht in voor een korte vlucht van anderhalf uur.  Zowaar kregen we nog een doosje met daarin een watertje en zakje met Japanse nootjes. Die was ik mooi kwijt aan Luuk want die vond ze wel erg lekker.

Na het landen met goeie zijwind en een gierend van de lach naast mij zittende peuter konden we op jacht naar onze koffers. Die kwamen al snel en natuurlijk is de koffer van mij alweer beschadigd. Waarschijnlijk ergens achter blijven hangen want de rits is kapot. Thuis maar eens kijken wie we daar voor laten opdraaien. Slecht is het wel van de firma Samsonite.

Koffers opgeladen op een bagagekarrerje en een bus gescoord voor de rit naar het hotel. Want travel light of backpacken is niet aan ons besteed deze reis 😜. Ook hier weer files op de weg en het duurde ruim een uur om er te komen. Gelukkig een goede chauffeur en een heerlijke airco.

Aangekomen bij het hotel ligt deze op een heuveltje. Dat niet zo erg maar het is ook nog eens op terrassen gebouwd. Betekend veel trappen en liften.

Wij zijn blij dat we hier geen 2 weken zitten. Zouden helemaal gek worden. De kamer is fantastisch evenals ons leven de afgelopen paar dagen. Luuk doet het supergoed( als papa hem tenminste goed insmeert )en genieten lekker van zonnetje. Inmiddels weten we ook waar de russen naartoe gaan nu ze niet meer naar Turkije gaan.  Ze zitten hier op Kata Beach! Alles is zo’n beetje op ze ingericht. Niet dat je er last van hebt maar als je naar Thailand gaat zit je hier niet op te wachten. Weer mooi puntje voor TripAdvisor. Gaat goed met de punten zo!

Waarom zaten we hier ookalweer? Ohw ja omdat we met de boot naar Krabi wilden varen. Met alle bagage. Hoop dat ze een extra sloep hebben😏.

Morgen ( donderdag ) pakken we de boot naar Krabi. Heb voor de ochtend maar even hulp ingeroepen om onze zooi van de kamer netjes naar beneden te krijgen al die handige trappen weer af.

Hoe die dag afloopt blog ik de volgende keer wel.

Liggend goud

Het is tijd om weer te gaan proberen de boot te pakken naar het koninklijk paleis en Wat Pho, de liggende Boeddha.

Wekker op tijd en ons in de ontbijtzaal worstelen door de chinezen met mondkapjes voor. Ik vind het wel sociaal dat omdat ze verkouden zijn ze die kapjes voor hebben en ons zo niet besmetten met de bami-griep. Anders hebben wij straks ook allemaal spleetogen.

Luuk is weer ingestapt in zijn buggy en zijn we gelopen naar de opstapplek voor het pontje naar de overkant vanwaar de boten varen en de verschillende pieren aandoen. Oversteek kost ongeveer 5 Bath.

Luuk uiteraard weer uit zijn buggy om bij mama op schoot over de reling heen te kijken. Dat duurt ongeveer 5 minuten en gaat dan liggen op de afdekking van het motorblok. Want de piloot van de boot heeft een parkinsonvoet en geeft niet echt constant gas. Dus de boot resoneert regelmatig wat hij prachtig vindt!

Aan de overkant aangekomen is het weer klimmen en klauteren over bruggetjes en andere obstakels. De mudmasters is er niets bij zo de hele dag! Hier moeten we uit de verschillende boten zien te komen. Ze werken met verschillende kleuren vlaggen dus dat kennen we nog. Blijkt er ook een toeristenboot te zijn die vaart naar dezelfde punten, maar kost bijna 4x zoveel als de boot voor locals. Keuze is gemaakt, Hollanders als we zijn de goedkoopste natuurlijk. Hier is Luuk weer op zijn scherpst, want die mensen van hier kijken weer naar hem… Gelukkig verstaan ze hem hier niet, want hij noemt de lokale bevolking regelmatig: Apie!

Kaartje aangeschaft en in de rij om op de boot te mogen. Het is met de buggy weer een obstakelsrace, maar zijn inmiddels met zijn 3en goed op elkaar ingespeeld! In de boot wil Luuk uit zijn buggy en bij papa staan om naar buiten te kijken. De harde wind en het opspattende water!! Helemaal te gek!

Aangekomen op onze bestemming zien we dat het verschrikkelijk druk is bij het paleis.

Men is hier nog steeds aan het rouwen om de koning. Hele busladingen met Thai worden er afgezet. Meng dat met alle toeristen en je hebt een idee hoe verschrikkelijk druk het is. Dan ook nog eens 35 graden. Inderdaad, je krijgt het er warm van. Wel erg bijzonder om mee te maken hoe het hier leeft. De koning is hier echt hun alles en ze komen uit het hele land om afscheid te nemen van hun koning!

Besloten om het paleis net als vorige keer maar weer over te slaan en naar de liggende Boeddha te gaan. Daar zijn we sneller doorheen dan het paleis. Even doorwandelen dus.

Aangekomen bij Wat Pho eerst natuurlijk weer een kaartje kopen van 100 Bath  p.p. Ik weet nu waarom die Boeddha van goud is. Hij verdient liggend zijn geld! Luuk mag gelukkig nog gratis mee.

Voor dat geld krijg  je bij inlevering van je kaartje een heerlijk ijskoud flesje water. Wat tussen papa en Luuk al snel ontaard in een soort watergevecht. Wel lekker cool zo! Echt een onwijs mooi tempelcomplex en wat ons vreselijk stoort daar is het disrespect van de toeristen naar het boeddhisme toe! Verzoek is knieën en schouders van de vrouw bedekt. Veel toeristen doen dat dus niet. Wij vinden dat je daar respect voor moet hebben. Evenals het uittrekken van je slippers bij binnengaan van de tempel. Maar goed, mag de pret niet drukken. Bij binnenkomst zagen we dat Pho er nog lag, hij kreeg zelfs een opknapbeurt. Allemaal weer erg indrukwekkend en dat het er allemaal nog staat.

Luuk hebben we in de binnentuin nog even losgelaten en vragen ons echt af of hij wel doorheeft hoe warm het is. Bij deze hoge temperaturen rent hij nog steeds als een dolle in de rondte en het zweet gutst van zijn hoofd. Hij heeft het zo naar zijn zin! Zeker als er weer ijs ingaat of een slokje cola.

Om een uur of 3 maar weer de terugweg aanvaard. Luuk zijn ogen werden zwaar, maar onze hoop dat hij in de buggy een powernap zou doen is vervlogen. Alles is veel te interessant en aandacht is ook wel leuk.  Om het mannetje niet helemaal te slopen gaan we lekker terug zodat hij in zijn tent een tuk kan doen. Gaan we daarna met de taxi wel weer de stad in om happie te doen en wat te shoppen.

’s Avonds weer met Uber de stad doorgegaan en lekker wat gegeten en Mel heeft weer nieuwe groene balsem aangeschaft dat onder andere goed werkt tegen muggenbeten.

Morgen zal een rustige dag gaan worden. Maandag weer vroeg op om te reizen naar Phuket dus dat gaat weer heerlijk een zwembaddagje worden en ’s avond naar Chinatown om daar wat te happen.

Wij zeggen tot de volgende blog!

Die boot? Ja die komt niet!

Inmiddels over onze jetlag heen zijn we begonnen met het herontdekken van de wereldstad Bangkok. Wij zijn er al wel achter dat de stad in 10 jaar tijd een stuk toeristischer is geworden. Alleen de verzengende warmte en de hoge luchtvochtigheid zijn hetzelfde gebleven.

De vrijdag wilden we eens kijken of de liggende Boeddha er nog lag of dat hij misschien was gaan verliggen. Kan ik me iets bij voorstellen als je er al paar 100 jaar ligt. Om de taxi’s zoveel mogelijk te ontlopen omdat het hier alleen maar vaststaat, verval je al snel op vervoer per boot. Dat is geen straf, want op de rivier is het wat koeler en je ziet nog eens iets meer van de omgeving.

Volgens de kaart was er om de hoek een opstapplaats voor de boot. Dus Luuk ingeladen in zijn buggy. Of beter gezegd, hij gaat zelf al zitten, want Luuk heeft al door dat je het van rennen heel warm gaat krijgen. Leert snel het ventje. 

Dus wij wandelen naar de pier. Het is een leuk stukje, want er gebeurt van alles. De plaatselijke lasser zit naast de locale gasdistributeur en mensen wonen in hun winkel. Plus de blonde Hollandse jongen die voorbijkomt, trekt ook wel bekijks. Regelmatig kromme nekken en mensen die hem even in zijn arm knijpen. Dat heeft meneer door en pikt dat niet meer, want hij rost resoluut de hand weg die op hem afkomt. Wij zijn trots op je vriend!

De pier bevond zich aan het einde van een straat die langs een Wat liep. Een Wat is een tempel voor degenen die dat niet weten. Hoe dichter naar de pier toe hoe huiselijker het werd. Wel veel mensen buiten en allemaal weer kijkend naar Luuk die al in de gevechtshouding zat voor het geval er weer iemand hem een kneep wilde geven.

Aan het einde zouden we een paar minuten moeten wachten. Het is Thailand dus kan ook wel eens een kwartier worden. Ach, we hebben vakantie. Om lang verhaal kort te maken. Na 3 kwartier en  verschillende boten voorbij nog steeds geen 1 die bij ons kwam aanleggen. Waarop Melanie op het idee kwam om het aan een Thai te vragen die al de hele tijd schuin tegenover ons zijn krantje zat te lezen. Bleek de boot hier al enige tijd niet meer te komen. Zeg dat dan als je die farangs ziet zitten!! Derhalve weer omgekeerd om terug te gaan naar het hotel. Luuk was het al aardig zat aan het worden en wij ook! Luuk die kon er na het halen van een ijsje lekker weer op. Want die eten wij regelmatig hier!

Na zijn tuk besloten om weer eens te gaan kijken op Khao San Road, de backpackersstraat van Bangkok. Maar hoe daar heen. Gelukkig hebben we daar een Uberapp voor. Nog niet hier geprobeerd, maar lekker handig een taxi bestellen zonder gevecht van de meter. Dit gedaan en enige tijd later kwam er een knappe middenklasser aanrijden met de chauffeur gelijkend op de foto op zijn Uberprofiel. Bij het openen van de kofferbak om de buggy er te deponeren lagen daar 2 honkbalknuppels in en diverse stukken ijzer….. hmmm willen we nog mee? Of buig het om en denk: wat een verantwoordelijke chauffeur hebben wij 😳. Bij het instappen werd de beste man helemaal panisch van Luuk, want die zat met zijn schoenen op het kleedje dat op de achterbank lag… euh ok…. Luuk redelijk dwars, man met sportartikelen in de kofferbak en we denken dat hij in zijn vrije tijd beelden snijdt van hout want op de bijrijdersstoel lag een mes….. euh….vinden we dit nog leuk? Gelukkig zit Mel bij de politie en die vouwt hem wel dubbel, plus zeg tegen Luuk dat hij hem wil knijpen dan hebben we er weer een mannetje bij.

Al met al hebben we er ruim anderhalf uur over gedaan over 8 kilometer. Toen kwamen we aan en was het een kwestie van leven of dood. De app van de telefoon gaf aan dat we 238 Bath moesten betalen. Heu.. wat! ( nee geen tempel! ) Dus geen gevecht van leven of dood en het voorgeprogammeerde nummer van de politie hoeven bellen of Mel en Luuk in stelling te brengen. Pfew, een pak van mijn hart. Omgerekend is dit € 7,50 voor anderhalf uur taxi. Dit doen we op de terugweg weer!

Aangekomen in de straat is dit ook weer erg veranderd zeg in 10 jaar tijd. Het is niet meer zo authentiek als toen, lijkt wel een boulevard in Spanje. De charme die we er toen vonden was er niet meer. Neemt niet weg dat papa en mama lekker hebben gegeten. Want Luuk had weer eens geen trek. Jammer joh, je weet niet wat je mist! Verder gedraagt hij zich echt voorbeeldig hoor! Vindt alles goed zolang wij maar in de buurt zijn en hem af en toe even zijn rustmoment gunnen. Laat zich overal mee naartoe en in slepen. Maakt hem echt niet uit! Wat een wereldventje is het ook!! Zo verschrikkelijk trots op hem!! Alleen een ding:” Niet knijpen!”

Op de weg terug uiteraard weer met Uber een taxi besteld en kwam zoals aangegeven op de app netjes voorrijden en bracht ons in 10 minuten naar het hotel voor nog geen € 2,10. Dat gaan we vaker doen!

Ik zeg tot de volgende blog!

On the move!!

Vandaag is het dan eindelijk zover. We gaan om half 10 in de avond de lucht in op weg naar het land van de glimlach! Al zag dat er de afgelopen week niet zo uit na alle H5N1 virussen en het bezoek van Luuk aan het ziekenhuis naar wat later bleek te zijn de 6e ziekte. Op dat moment denk je wel eens:” Waarom niet gewoon een weekje Landal of ordinair op wintersport😕”.

De vlucht gaat om half 10 dus op tijd met opa en oma naar Schiphol waar we gelukkig op tijd en zonder files aankwamen. Bij het inchecken ben je dan wel weer blij dat je met een peuter op reis bent want we mochten inchecken bij de businesclass dus dat schoot lekker op! Ook werden de tassen gelabeld dat zij bij de deur lagen zodat we in Bangkok als eerste de tassen zouden hebben. Hmmmmm ook dat kan dus! Ik zeg dat begint al goed en weet je weer dat je op een lijnvlucht zit en niet op een charter.  Afscheid nemen van opa en oma ( die morgen op mijn verjaardag een maand naar Afrika gaan🎉😜 ) en snel achter de paspoortcontrole komen om nog wat zaken aan te schaffen. Zoals een dubbelpocket van de Donald Duck voor de rustmomentjes. Waar ik niet verder op in zal gaan.

Het boarden verliep voorspoedig en al snel zaten we op de rij die we vooraf hadden gereserveerd. Normaal zit mama bij het raam maar de jongste Wegman had besloten dat het zijn plek was en was ook niet van plan te gaan verzitten. Meneer zat gOEs op zijn plek en zag natuurlijk allemaal lampjes. Die was wel even zoet! Bij het opstijgen verscheen er een grote glimlach, dat betekent nog wat voor de toekomst!

Thuis hadden we helemaal een plan gemaakt over hoe we het slapen zouden gaan fixen. Want het is toch 11 uurtjes vliegen.

Dus slaapzak mee en vooraf een beetje proberen zijn ritueel te volgen. Om lang verhaal kort te maken…. kinderen doen wat ze willen. Namelijk gewoon wat ze zelf willen. Meneer vons alles veel te interessant en dat grote scherm lijkt wel verdacht veel op een iPad dus daar komt BamBam zeker ook op…. zucht… . Wij hadden al gezien dat alle nieuwe releases uit de bioscoop te zien waren. Nou, kan je vertellen, die staan er nog steeds ongezien op. Luuk vroeg terecht om veel aandacht en heeft die natuurlijk ook gekregen. Zowel van ons als de buren om hem heen. Geen onvertogen woord hoor. Wat heeft dat mannetje zich voorbeeldig gedragen. Geen gepiep en gehuil. Gewoon lekker klimmen en klauteren over papa en mama heen af en toe een tukkie doen wanneer het hem uitkwam. Dus deden papa en mama dan ook maar mee.

Moet zeggen het was een prima vlucht maar de slogans dat ze kindvriendelijker zijn dan anderen?!? Luuk kreeg welgeteld 1 kleurboek en een potlood. Het potlood verdween al snel tussen zijn tanden dus diarree zal hij voorlopig niet krijgen.

Na de landing stond de buggy al klaar bij de gate! Nog voordat wij uitgestapt waren. Aangekomen bij de bagageband lagen zoals beloofd de koffers bij de eerste lichting. Helemaal top. Snel even pinnen en niet het belangrijkste vergeten namelijk een 4G kaartje. Want zonder internet gaat papa niet op vakantie!  Ook dat was binnen een paar minuten geregeld!

Daarop op avontuur naar het eerste oplichtingsmoment. Namelijk de taxi naar het hotel! Altijd erg leuk want die gasten denken dat je achterlijk bent. Jammer joh. Op zich goed geregeld allemaal. Omdat wij met zijn 3en voor 6 man bagage mee hebben, gaan wij nooit in een normale taxi passen. Dus druk je op de knop voor een taxibusje. Je krijgt een bonnetje met een nummer en boven de parkeervakken ga je op zoek naar dat nummer. De foto aan begin van pagina. Dus piece of cake! Tassen ingeladen, taxi door zijn veren gezakt waarna de dans om de in mijn zakken brandende Bath gaat beginnen. De chauffeur vraagt of ik zonder meter wil meerijden en dat hij de tol betaald voor 600 Bath. Mag dan wel niet geslapen hebben maar weet wel dat de tol 70 Bath is en het ritje ongeveer 300. Dus dat doen we niet! Het magische woord en een vingertje dat wijst naar de meter en bepaalt of we uitstappen of verder gaan is: meter! Teleurgesteld start hij zijn auto en we gaan op weg naar het hotel. Wat we heel makkelijk hebben aangewezen via Google Maps! Lang leve internet. Tuurlijk kan je de kaart ook downloaden maar dat is zo 2016! Realtime info. Dat is wat we willen😆. Waar we de chauffeur vol vertrouwen ook mee kunnen volgen. Want no detours! Just straight mister taxidriver!

Na een uurtje karren door het chaotische verkeer in Bangkok ben ik er achter dat ik nooit meer zal zeggen dat het gevaarlijk is om met 1 hand te sturen, te claxonneren, te bellen, je geld te tellen en over de redresseerstrook in te halen. Werkelijk geniaal!! Wat een fijn land! 

Aangekomen bij het hotel snel inchecken en een happie eten.

Met alle respect voor Luuk, de kleine man is de hele tijd wakker gebleven en vond het in de taxi geweldig. Regelmatig was het een kreet wanneer we weer snel de bocht doorgingen of hij plotseling moest remmen. Dan is het wel spannend als er geen gordels inzitten.. oeps….

Na een hapje en een drankje Luuk naar bed in zijn eigen tent en kijken of we de jetlag er uit kunnen slapen. Maar dat lezen jullie nog wel.

Terusten vanuit een warm en klam Bangkok!