Inmiddels over onze jetlag heen zijn we begonnen met het herontdekken van de wereldstad Bangkok. Wij zijn er al wel achter dat de stad in 10 jaar tijd een stuk toeristischer is geworden. Alleen de verzengende warmte en de hoge luchtvochtigheid zijn hetzelfde gebleven.

De vrijdag wilden we eens kijken of de liggende Boeddha er nog lag of dat hij misschien was gaan verliggen. Kan ik me iets bij voorstellen als je er al paar 100 jaar ligt. Om de taxi’s zoveel mogelijk te ontlopen omdat het hier alleen maar vaststaat, verval je al snel op vervoer per boot. Dat is geen straf, want op de rivier is het wat koeler en je ziet nog eens iets meer van de omgeving.

Volgens de kaart was er om de hoek een opstapplaats voor de boot. Dus Luuk ingeladen in zijn buggy. Of beter gezegd, hij gaat zelf al zitten, want Luuk heeft al door dat je het van rennen heel warm gaat krijgen. Leert snel het ventje. 

Dus wij wandelen naar de pier. Het is een leuk stukje, want er gebeurt van alles. De plaatselijke lasser zit naast de locale gasdistributeur en mensen wonen in hun winkel. Plus de blonde Hollandse jongen die voorbijkomt, trekt ook wel bekijks. Regelmatig kromme nekken en mensen die hem even in zijn arm knijpen. Dat heeft meneer door en pikt dat niet meer, want hij rost resoluut de hand weg die op hem afkomt. Wij zijn trots op je vriend!

De pier bevond zich aan het einde van een straat die langs een Wat liep. Een Wat is een tempel voor degenen die dat niet weten. Hoe dichter naar de pier toe hoe huiselijker het werd. Wel veel mensen buiten en allemaal weer kijkend naar Luuk die al in de gevechtshouding zat voor het geval er weer iemand hem een kneep wilde geven.

Aan het einde zouden we een paar minuten moeten wachten. Het is Thailand dus kan ook wel eens een kwartier worden. Ach, we hebben vakantie. Om lang verhaal kort te maken. Na 3 kwartier en  verschillende boten voorbij nog steeds geen 1 die bij ons kwam aanleggen. Waarop Melanie op het idee kwam om het aan een Thai te vragen die al de hele tijd schuin tegenover ons zijn krantje zat te lezen. Bleek de boot hier al enige tijd niet meer te komen. Zeg dat dan als je die farangs ziet zitten!! Derhalve weer omgekeerd om terug te gaan naar het hotel. Luuk was het al aardig zat aan het worden en wij ook! Luuk die kon er na het halen van een ijsje lekker weer op. Want die eten wij regelmatig hier!

Na zijn tuk besloten om weer eens te gaan kijken op Khao San Road, de backpackersstraat van Bangkok. Maar hoe daar heen. Gelukkig hebben we daar een Uberapp voor. Nog niet hier geprobeerd, maar lekker handig een taxi bestellen zonder gevecht van de meter. Dit gedaan en enige tijd later kwam er een knappe middenklasser aanrijden met de chauffeur gelijkend op de foto op zijn Uberprofiel. Bij het openen van de kofferbak om de buggy er te deponeren lagen daar 2 honkbalknuppels in en diverse stukken ijzer….. hmmm willen we nog mee? Of buig het om en denk: wat een verantwoordelijke chauffeur hebben wij 😳. Bij het instappen werd de beste man helemaal panisch van Luuk, want die zat met zijn schoenen op het kleedje dat op de achterbank lag… euh ok…. Luuk redelijk dwars, man met sportartikelen in de kofferbak en we denken dat hij in zijn vrije tijd beelden snijdt van hout want op de bijrijdersstoel lag een mes….. euh….vinden we dit nog leuk? Gelukkig zit Mel bij de politie en die vouwt hem wel dubbel, plus zeg tegen Luuk dat hij hem wil knijpen dan hebben we er weer een mannetje bij.

Al met al hebben we er ruim anderhalf uur over gedaan over 8 kilometer. Toen kwamen we aan en was het een kwestie van leven of dood. De app van de telefoon gaf aan dat we 238 Bath moesten betalen. Heu.. wat! ( nee geen tempel! ) Dus geen gevecht van leven of dood en het voorgeprogammeerde nummer van de politie hoeven bellen of Mel en Luuk in stelling te brengen. Pfew, een pak van mijn hart. Omgerekend is dit € 7,50 voor anderhalf uur taxi. Dit doen we op de terugweg weer!

Aangekomen in de straat is dit ook weer erg veranderd zeg in 10 jaar tijd. Het is niet meer zo authentiek als toen, lijkt wel een boulevard in Spanje. De charme die we er toen vonden was er niet meer. Neemt niet weg dat papa en mama lekker hebben gegeten. Want Luuk had weer eens geen trek. Jammer joh, je weet niet wat je mist! Verder gedraagt hij zich echt voorbeeldig hoor! Vindt alles goed zolang wij maar in de buurt zijn en hem af en toe even zijn rustmoment gunnen. Laat zich overal mee naartoe en in slepen. Maakt hem echt niet uit! Wat een wereldventje is het ook!! Zo verschrikkelijk trots op hem!! Alleen een ding:” Niet knijpen!”

Op de weg terug uiteraard weer met Uber een taxi besteld en kwam zoals aangegeven op de app netjes voorrijden en bracht ons in 10 minuten naar het hotel voor nog geen € 2,10. Dat gaan we vaker doen!

Ik zeg tot de volgende blog!