Traveltrip.nl – Family on the move

To the bush

Vandaag de dag om te gaan vliegen naar Kuching. Zijn er ook wel aan toe want het kan ons in Kuala Lumpur allemaal niet lukken. Het enige wat interessant is is de Twin Tower het het feit dat Luuk lekker kan zwemmen in het park. Waar de Maleisiërs van houden is shoppen in koude Malls. Dat kunnen we thuis ook.

Maar goed we hadden een taxi besproken met onze favo app Grab. Zoals afgesproken stond deze netjes op tijd te wachten. Zelfs wij waren op tijd. Dus in de taxi een uurtje naar het vliegveld om daar in te checken en onze bagage te droppen. Maar hopen dat het vliegen een beetje gaat. Zoals wij onze draai niet kunnen vinden kan Luuk dat ook niet. Wat een verschrikkelijk onhandelbare kleuter is het. Hopen dat het de komende paar dagen beter gaat anders is het nog een lange vakantie….. Dan kan het er ook nog wel bij dat papa ziek is geworden. Uiteraard op een reisdag. Komen deze dag wel door op een cocktail van paracetamol en ibuprofen.

Eindelijk het vliegtuig in en Luuk ziet dat er een tv in de stoel voor hem zit. Dus meneer is tevreden en is uiteindelijk na het opstijgen zo moet dat hij wil slapen. Eten zit er al een paar dagen niet in dus dat gaat zonder toetje retour. Want dat lust papa wel.

Op Kuching moeten we weer door immigration. Waarom weet niemand maar ach we staan weer in de rij en hebben de sloomste van het hele eiland. Ondertussen mooi Grab weer scoren om naar het resort te rijden.

Koffers allemaal weer op de band en door naar de taxi die gelukkig klaarstaat met de airco op bevriezen. Man wat een ellende dat ziek zijn.

De rit naar onze boomhut duurt een uurtje en wat is het hier groen. Volgens ons groeit hier alles wat je in de grond stopt. Na uurtje zijn we echt in een groen regenwoud aangekomen. Verschrikkelijk vochtig en groen. Snel inchecken en onze boomhut is. Wel een gaaf ding zeg. Staat echt op vier palen met uitzicht op de oceaan en van alle gemakken voorzien. Als je snel kijkt is het 5*. Kijk je beter zie je overal beesten. Ze lopen zelfs over je bed heen!! Dar moet ik dus helemaal niet hebben. Zeker niet zoals ik me nu voel. Mel is helemaal in haar element en Luuk ziet de beesten als leuk onderzoekmateriaal. Papa is op bed gaan liggen en al die beesten konden me totaal niet boeien! Wat kan een mens zich ellendig voelen. Luuk was solidair met papa en deed heerlijk een tukkie mee.

Veel hielp het tukkie niet. Beroerd voelde ik me nog steeds. Maar goed hier wilden wij naartoe en de zonsondergang is prachtig hebben we gelezen. Afzakken naar Beach 2 zoals de locals het strand noemen.

De zonsondergang te hebben aanschouwd was het tijd om de inwendige mens te voeren. Ruimte heb ik zat want alles heb ik er al uitgekiept tijdens de zonsondergang.

Zoals wel op meer plekken is het een open ruimte met alleen een dak erboven met zijkanten open met pracht uitzicht op de zee en jungle. Bleek dat het ook nog eens halfpension was met een fantastisch uitgebreid 2 keuze buffet. Eerlijk is eerlijk het was goed te eten. Hierna snel naar de hut terug een weer die steile t*ringtrap omhoog met een kleuter. Luuk snel zijn tent in en wij ook in de ruststand. Hopen op morgen een betere dag….

Eat sleep beach feed repeat

Zo kan je de afgelopen paar dagen wel omschrijven. Het weer dat voorspeld was bleef weg en hebben echt 3 prachtige dagen gehad. Zijn fantastisch steeds naar het afgelegen strandje geweest. Top gezwommen, in de zon iets wat leek op een zandkasteel gebouwd en dammen gebouwd bij de waterval die uitkwam op de oceaan. Luuk kan

nog steeds niet zonder zijn tukkie en nam deze tijd ook. Hij werd ook steeds beter te pruimen en had de grootste lol. Het is een echte waterrat en buiten kind. In tegenstelling tot zijn vader vindt hij alles wat kruipt, beweegt, glijdt en er eng uitziet ( ik weet het inkoppertje ) helemaal geweldig en gaat op onderzoek uit.

Hij is er inmiddels ook achter dat mensen hem “bijzonder” vinden met zijn blonde haar en blauwe ogen. Daar maakt hij ook goed misbruik van. Krijgt van alles te eten en te drinken en iedereen loopt dubbel hard voor hem. Ongelooflijk wat is het een uitgekookte.

Hij heeft nog gelijk ook. Hij zoekt de voor hem leukste en vriendelijkste mensen uit, voornamelijk vrouwen, en noemt ze dan zijn nieuwe vrienden. In de bediening zijn ze gek op en met hem. Echt lachen en de taalbarrière is geen belemmering.

Mel besloot dat we ook nog iets moesten gaan ondernemen. Want dat hoort bij deze vakantie. Ik voelde me inmiddels al weer beter dus we gaan. Aan het einde van de avond in een boot gekropen en on begeleiding van een gids op jacht naar de lokale flipper, apen, krokodillen en vuurvliegjes. Al met al 3 op de boot. Helaas was flipper niet thuis dus zijn doorgegaan naar de krokodillen. Die waren wel thuis maar hadden geen zin zich te laten zien. De apen zaten in het mangrovebos heerlijk te snacken.

Luuk vond het niet zo interessant en viel na kwartier al in slaap. Later werd hij tijdens de schemering weer wakker en ging actief meedoen met zoeken. Leefde weer helemaal op!

Het Permai Rainforrest Resort is echt heel gaaf. Hebben 8 huisjes op palen staan en verder cabins. Ook doen ze veel aan educatie en onderzoek. Zijn zich ervan bewust dat iets te verdienen is aan zowel de toeristen als in natuurbehoud. Alleen zo verschrikkelijk vochtig allemaal en dat zie je nu ook wel aan de huisjes. Het is het ook allemaal net niet meer. Al doen ze hun stinkende best om het je zo aangenaam mogelijk te maken. Zeker een aanrader. Even goede review typen op TripAdvisor.

Ook hier weer afscheid moeten nemen van hele aardig mensen en een superomgeving. Luuk heeft gedag gezegd aan zijn vrienden en vriendinnen en mocht weer in een auto stappen. Niet verder vertellen dat dat gewoon zonder autostoel is en vaak ook nog met een defecte gordel.

Op het vliegveld de koffers afgegeven en weer wachten op de volgende vlucht.

Deze keer met MAS-Wings naar Mulu National Park.

Zij vliegen met propellervliegtuigen en onderhouden de verbinding met de wat meer afgelegen plekken op Borneo. Hebben het monopolie op onze route en is ook gelijk te merken aan de prijzen. Hebben vanaf Mulu nog een vlucht met hun en dan praat je over paar honderd euro met zijn 3en waar je normaal 3 vluchten voor hebt met alles erop en eraan. Eenmaal in het vliegtuig is het niet af te zien aan het interieur. Benen in je nek en gaan.

Helaas was het boven Mulu slecht weer dus weken we uit naar Miri. Daar moesten we uit het vliegtuig tot het weer beter was geworden en wij doorkonden naar Mulu. Zo gezegd zo gedaan enige tijd later stonden we in Mulu. Blauwe lucht, zonnetje en luchtvochtigheid van 99,9%. Al onze spullen in een Hyundai I10 gepropt. Echt waar het ging ook nog met 3 tassen en een buggy. Zo verbouwereerd dat vergeten ben een foto te maken. Op naar het Park. Daar ingecheckt en wat een mooi huisje.

Verwacht je niet in deze omgeving. Neergeploft, wat gegeten en hier moeten we afkicken van internet, want dat werkt dus gewoon niet. Gewoon geen service op je telefoon. Brengt toch wel een soort van paniek in ons los. Maar goed cold turkey naar bed om de volgende dag in de middag op onze eerste adventure te gaan.

Terusten!

Bush bush en grotten

Melanie is in de ochtend zelf op een canopywalk geweest.

Luuk was nog te jong. Dus hebben de mannen er een mannenochtend van gemaakt. Betekend ijs eten, cola drinken en stenen gooien in het water. Hierna french toast gegeten en heerlijk middagtukkie gedaan samen.

In de middag was het tijd om de spullen te pakken en op onderzoek uit te gaan. Het was 4 kilometer lopen heen en weer 4 terug. Dat gaan Luuk en papa natuurlijk nooit redden en doen. Gelukkig hadden ze de hele weg er naartoe een boardwalk gemaakt en kon de buggy mee. Gelukkig voor Luuk en jammer voor papa die mocht gaan duwen. In die 99,9% luchtvochtigheid.

Aangekomen de buggy geparkeerd en de grotten aangedaan. Zitten in die grot miljoenen vleermuizen die gemiddeld per avond 15 ton insecten eet in een straal van 50 kilometer. Kan je nagaan wat er daar aan guano op de grond lag…….

Mooie van dit was ook dat er rond half 6 een interne wekker afgaat en ze dan in groepjes de grot uitkomen om zich te verspreiden. Erg mooi gezicht en gaaf om eens mee te maken.

Na dit spektakel moesten we ook het hele eind weer teruglopen. Des te lekkerder was het om neer te storten met een koude cola, want dat hebben ze overal in de wereld, en een goed bord met nasi!

Internet kon je scoren voor 5 ringet per 24 uur en dan moest je hopen dat je de enige was op het netwerk anders kon je wachten tot je een ons woog. Dit deed het alleen in de kantine en in huisje was het weer no service. Nu vonden wij het wel best. Morgen weer een dag.

‘s Morgens om 9:15 uur moesten we weer paraat staan want we gingen met een boot naar een 2tal andere grotten. Met als beloning een zwemmen!! Nou op die voorwaarde wilde Luuk wel mee. Het varen vond hij uiteraard geweldig. Als het tenminste hard gaat want anders hoeft het niet.

De gids was een jonge gozer en Luuk kon het wel met hem vinden. Noemde hem uiteindelijk zijn nieuwe vriend. Want zijn oude zaten nog in Permai. Weer een grot in met allemaal trappen en treden. Wel ontzettend gaaf weer maar duurde Luuk allemaal te lang. Zei tegen de gids als te lang bleef praten:” Ga maar weer, we gaan!”. En duwde heb tegen zijn been. Heel goed Luuk. Doorgaan en snel het water is.

Na de grot weer de boot in op naar de volgende. Daar lag ook het plekje in de rivier waar we zouden gaan zwemmen. Papa en Luuk hadden het al helemaal gehad en zouden weer 200 tredes omhoog moeten een andere grot in. Lees papa al tillend samen met mama Luuk de trappen op en af tillen. Dat gaat niet gebeuren. Luuk en papa bleven waar ze waren om te gaan zwemmen en mama ging weer op onderzoek uit de grot in. Achteraf een goede keuze want zou voor Luuk echt teveel worden.

Dus zwembroek aan en gaan met die banaan het water in. Goeie dag wat was het koud. Het kwam rechtstreeks uit de berg vandaan en had de temperatuur van de Noordzee in de winter. Maar eenmaal door was het best lekker en goed te doen. Wat hebben we ons vermaakt. Totdat Luuk zijn lippen paars werden en hij begon te rillen van de kou. Daarop maar even in het zonnetje als een reptiel opgewarmd. Tot mama terugkwam en toen weer hup het water in. Wat een fantastische ochtend.

In de middag Luuk zijn middagtukkie doen en wij heerlijk met een boek op de veranda. Daar waar ik normaal mijn blog bijwerk gaat dat nu even niet omdat het nog steeds geen service geeft. Ook wel lekker eens. Verder niet veel gedaan. Volgende dag weer op naar de volgende bestemming.

Mega mall & on top of the world

Gisteravond na het tukkie van Luuk zijn we, omdat de wereld hier verging, naar de mega Mall geweest. Er zitten meer dan 1000 winkels in dat pand, 50 restaurants en een indoor pretpark met een achtbaan. Hoe gek kan je het verzinnen.

Voordat we daar uberhaupt naar toe konden, moesten we eerst iets van transport regelen. Vorig jaar in Bangkok alles met Uber gedaan, wilden we nu weer. Om lang verhaal kort te maken, Uber bestaat niet meer hier en is Grab geworden. Werkt hetzelfde en is iets goedkoper dan Uber. Hollanders als we zijn de goedkoopste “taxi” besteld en ons gepropt in een soort Hyundai A10. Kwartiertje sturen in de spits ongeveer €3,50 later stonden we voor de deur. Onderweg vroeg de chauffeur nog wat mijn naam was. Hij vond dat ik een vreemde naam had. Op zijn scherm stond namelijk dat ik Aqil Feehily moest heten. Dat zou ik hebben opgegeven. Bleek deze naam inderdaad in mijn Grab-app te staan. 😆 Een nieuwe nickname is geboren.

Binnen als eerste op zoek gegaan naar iets te eten. Het was inmiddels al laat en trek hadden we inmiddels ook al. Alle malls hebben een foodcourt waar je voor een habbenkrats kunt eten en drinken. Luuk had natuurlijk weer nergens zin in en wilde alleen drinken. Goed jongen, dan eet je niets. Krijgt vanzelf wel weer honger.

Na de noodles naar de 5e verdieping gegaan en daar het pretpark opgezocht.

Inderdaad gewoon een indoor achtbaan, 48 bowlingbanen en wat andere attracties. Luuk vond het prachtig en keek zijn ogen uit. Omdat we ( te ) laat waren, gingen ze al sluiten en konden het met een teleurgestelde kleuter goedmaken met een ijsje.

Inmiddels al ruim over 10en dus tijd om terug te gaan. Dit keer een wat ruimere auto besteld en na enkele minuten wachten kwam er een ruimere auto voorrijden om ons terug te brengen naar het hotel. Chauffeur was een toffe vent en erg nieuwsgierig naar ons. Vertelde inderdaad dat Uber niet meer bestond en Grab beter is voor hem en de andere chauffeurs. Wat absoluut een voordeel is en Uber ook al had, is dat je sterren / rating kunt geven aan de chauffeur. Je ziet dus wat je krijgt als de chauffeur je rit accepteert. Hij vertelde ook dat de rating voor hem erg belangrijk is en hij daar ook zijn best voor doet. Hoe hoger de rating hoe meer geld hij kan en mag vragen voor een rit. Er is bijna niemand meer die een normale taxi neemt. Zouden ze bij ons ook in moeten voeren zo’n ratingsysteem.

Aangekomen in het hotel Luuk weer zijn tent in en maar 1x wakker geweest tot de wekker in de ochtend.

Na onze ogen te hebben opengekrabt, toch wel een dingetje die 6 uur tijdverschil, zijn we aangeschoven voor het ontbijt. Zoals de afgelopen paar dagen al is alles weer nee bij meneer en wil alleen maar fruit. Terwijl je hier kunt kiezen van westers tot Aziatisch tot Indisch. Echt compleet over the top. Dus wat eet papa, gewoon een boterham met jam en een bak koffie.

Voldaan van het ontbijt gelopen naar de Petronas Towers. Heerlijk wandelen naar de top van de wereld.

Nou ja, on top of het voormalige hoogste gebouw van de wereld dan. De Petronas Twin Towers. Hebben er even over gedacht of we het wel of niet zouden doen maar uiteindelijk toch maar omhoog gegaan. In de ochtend is het stralend weer en gevoelstemperatuur van 42 graden. Een cool pand met een airco is dan wel lekker om een verkoudheidje op te lopen.

Uiteindelijk het verkooppunt gevonden en uiteraard is het een grote toeristenval. Kaartje is gewoon een westerse prijs als je het vergelijkt met de andere prijzen hier. Ruim €40 euro met zijn 3en voor een uurtje. Ach, we zijn er maar een keer en achteraf krijg je spijt als je het niet doet. Weten we uit ervaring inmiddels.

Bovenin is het uitzicht echt fantastisch! Als eerste droppen ze je halverwege waar de loopbrug zit die de twee torens verbindt.

Tien minuten later ga je naar het hoogste punt waar het uitzicht over de stad bij helder weer echt supergaaf is. Het was Luuk alleen niet dynamisch genoeg dus ging daar als een goed kleuter betaamd rondrennen en gieren. Gelukkig kon hij nergens heen en kennen wij al die mensen niet. Wel hebben wij geprobeerd te ontkennen dat hij van ons is. Wat een lastige opgave is als hij je steeds opzoekt en hard papa roept.

Meneer kent trouwens ook geen angst en rent vol gas tegen de

gelaagde ramen aan om daar tegenaan te botsen en tot stilstand te komen. Lekker botsen papa….. zucht, ben weer paar jaar ouder geworden.

Na de excursie tot een goed einde te hebben gebracht en een sapje te hebben gehaald, zijn we naar het hotel teruggegaan om te zwemmen. Want dat is natuurlijk wel leuk. Plus als we dan ook nog eens pizza en patatjes

aan het zwembad gaan eten!! Hebben heerlijk gezwommen tot de wereld hier weer naar beneden kwam en nu liggen meneer en mama heerlijk te tukken en drinkt papa een bakkie koffie en tikt deze blog weg.

Tot de volgende blog!

Bestolen door een aap

Zo daar zijn we weer.

Gisteravond heerlijk een happie westerse steak gegeten en veel te laat weer terug in het hotel. Rond 11 uur, dus Luuk was over zijn slaap heen en liet dat wel even merken. Plus restantje jetlag met als resultaat om 1 uur sliep hij nog niet.

Vanmorgen was meneer uiteraard niet te genieten en ook niet van plan om te gaan eten. Dan maar niet, honger krijg je vanzelf wel weer.

Ons ontbijt naar binnen geschoven en een taxi besteld naar Batu Caves. Sorry, moet zeggen een Grab besteld en ook gekregen. Weer een leuke chauffeur en erg gelachen. Vandaag een bewolkte dag dus betekent veel zweten en weinig doen. Dat is lastig bij een tempelgrot die op 240 tredes hoger ligt en je dus omhoog zal moeten lopen.

Dat gaat papa dus mooi niet doen! Ik heb vakantie dus blijf lekker beneden. Het is heet zat ook.

Uiteraard ging Mel de uitdaging wel aan. Haar kleding was alleen niet gepast, dus kon een tafelkleed huren om daarin de weg naar boven te maken. Luuk en papa blijven beneden. Er was genoeg te zien. Onder andere ook een hele kudde met aapjes. Die zijn ook niet schuw en achterlijk, want overal halen ze eten vandaan. Zo ook bij Luuk. Die had net een kokosnoot leeggelurkt en op de grond naast hem gekwakt. Dat was mooi, want de aapjes vonden nog een restantje en deden zich daar tegoed aan.

Wat Luuk natuurlijk vreselijk interessant vond. Tenminste, voor een minuut of 5, want daarna was de spanningsboog weg. Het was weer tijd om te gaan rennen…… hallo vriend, zelfs de apen zitten in de schaduw!

Mel was weer beneden en heeft zoals een goed Volendammer betaamd iemand boven een poot uitgedraaid. Nu was het tijd voor ijs. Nou dan gaan we dat scoren.

Lekker een papaya-ijsje gehaald en mama een kokosnoot, dus smullen maar. Dat lekkere koele ijsje zag een aap ook en had de afweging gemaakt dat het ijsje van Luuk makkelijker te grijpen was dan die van papa. Dus de aap komt aanlopen, kijkt naar Luuk, Luuk denkt dat is leuk zeg, aapje denkt dat is lekker zeg, steekt zijn hand uit en grist heel netjes het ijsje uit de hand van Luuk en neemt een sprint met ijsje een boom in. Wat begon als lachen bij Luuk werd al snel beteuterd en uiteindelijk gillen als een speenvarken, want de aap had zijn ijsje gepakt. Denk dat het gewoon karma was, omdat Melanie boven ruzie heeft gemaakt met een lokale verkoper.

Een nieuw ijsje gehaald en deze al wachtend op de Grab opgegeten ver weg bij de apen.

Aangekomen in het hotel voor de regen nog even aan zwemmen

geweest. Dat is Luuk zijn geluksmomentje. Nu ligt mannetje heerlijk te slapen. Straks even kijken waar we gaan eten. Niet al te laat terug in het hotel, want morgen vliegen we naar Kuching.

Bye bye allemaal!

Vliegen en Kuala Lumpur

Zo de eerste dag zit er op. Om het kort samen te vatten druk en warm, maar wel weer ontzettend vet gaaf zoals Luuk steeds roept.

Om bij het begin te beginnen, eergisteren vertrokken met Emirates om via Dubai naar Kuala Lumpur door te vliegen. Vorig jaar alles met vliegen ingevuld voor Luuk. Dit jaar niet. Gewoon de goedkoopste gevonden met normale vertrek- en aankomsttijden. Dit keer dus met tussenstop.

Het eerste gedeelte van de vlucht gaan we het niet over hebben. Riepen onderweg verschillende keren tegen elkaar:”Volgend jaar gaan we naar de Veluwe op vakantie!”. We vertrokken met een uur vertraging vanaf Schiphol voor het eerste stuk van ongeveer 6 uur. Maar omdat meneer zijn middagtukkie niet had gehad, werd en was hij echt verschikkelijk. Een peuter met dubbele ADHD die gekooid moest worden op een vliegtuigstoel. Alles was stom, niet lekker en Luuk is boos en wil uit het vliegtuig😲. Hier gaan we het verder niet meer over hebben! Al die blogs met mooie verhalen over kadootjes om het uur en het entertainmentsysteem in het vliegtuig….. Yeah right….gewoon stom!!! Foto lijkt leuk, maar dit was ongeveer 5 minuten. Toen moesten we nog 16 uur.

Op Dubai mocht meneer er dan toch eindelijk uit ( toch goed geweest die keuze voor een tussenstop 😁) en hebben we even wat gegeten en gedronken. Inmiddels was het midden in de nacht, Luuk al ruim 17 uur wakker en werd nu toch wel moe.

Het 2e gedeelte van de vlucht is heel kort samen te vatten in onderstaande foto…

Gewoon matrasdienst gehad en heerlijk gebroken uit het vliegtuig gekomen.

Wat wel top was, was de service in het vliegtuig. Mochten op Dubai als eerste naar binnen ( daar wel Schiphol!) om Luuk vast te snoeren in zijn stoel en ze wisten ook gewoon zijn naam en werd zo ook aangesproken. Vond Luuk wel vreemd. Luuk kreeg mooie cadeautjes en ze waren erg lief tegen hem.

Aangekomen op Kuala Lumpur eerst op jacht naar een pinautomaat. Die snel gevonden, maar nu even de wisselkoers checken. Bleek ik verkeerd gekeken te hebben en Mel omgerekend ruim € 20.000 euro uit de muur laten trekken🤑. Het apparaat vond dit niet goed en gaf aan dat het een absurd bedrag was😇. Na de juiste koers te hebben, kregen we toch geld.

Daarna het geld uitgegeven aan een veel te dure taxi, waren het zat en geen zin om verder te zoeken. Na een uurtje over de snelweg in een taxi met een chauffeur met een parkinsonvoet ( gaspedaal aan – uit – aan – uit ) aangekomen in ons hotel en gelijk onder de douche gestapt. Dit keer het DoubleTree hotel.

Weer beetje tot leven gekomen en ons verplaatst naar de executive lounge waar we toegang toe hebben ( kwestie van goed zoeken als je op jacht gaat naar een hotel ). Heerlijk wat gedronken en Luuk fruit gegeten. Om daarna een happie te doen op de lokale foodcourt.

Na dit happie nog even buiten geweest om daarna ons bed op te zoeken. Toch wel lange dag zo ondanks het tukkie in het vliegtuig. Luuk is weer in zijn Deryan-tent gekropen en met zijn drieën in slaap gevallen. Tot 3 uur ‘s nachts onze tijd en toen was meneer wakker. Hem even in bed genomen om om 8 uur onze tijd samen wakker te worden. Dat is in bijna 4 jaar nog nooit gebeurd dat hij bij ons in bed heeft geslapen!! Ach, het is vakantie.

Na het ontbijt de stad ingelopen om tot de conclusie te komen dat we ons westerse tempo echt los moet laten. Man wat is het heet en vochtig. Niet alleen buiten maar ook onder mijn kleren.

We zitten vlakbij de Petronas Twin Towers.

Een bucketlist dingetje zeg maar. Daar de tourist uitgehangen en doorgelopen naar het verkoelende park wat er in de buurt ligt. Daar werd Luuk helemaal blij van, want er was een zwembad in dat park. Nu hadden papa en mama daar zeker rekening mee gehouden😏. Dus gewoon in de onderbox het water in. Dat leek mij ook wel wat. Maar toen ik mijn shirt uittrok om ook te gaan zwemmen, werd dit de vrouwelijke toezichthouders iets te veel. Luid fluitend op hun fluitjes werd mij verteld dat ik mijn shirt weer aan moest trekken. Dit was niet de bedoeling.

Neemt niet weg dat het voor Luuk top was!!! Mannetje heerlijk even op zijn manier gezwommen en kon de stuiterbal even afkoelen.

Na de duik teruggelopen via de supermarkt om toch maar even een schoonheidsslaapje te doen in de tent….. Lekker slapen vriendje💤💤💤💤

Nieuw jaar nieuwe reis

Ook in het nieuwe jaar gaan we er weer op uit.

Zoals iedereen vorig jaar heeft kunnen lezen is onze reis naar Thailand zo goed bevallen dat we dit jaar een land afzakken en naar Maleisië afzakken. De start zal zijn in Kuala Lumpur, rondje Borneo en Perhentians om weer terug te vliegen via Kuala Lumpur.

Ga de komende tijd de site weer vullen met informatie.

Koh Lanta en bananen.

Daar zijn we weer. Het heeft even mogen duren met het bloggen, maar dat komt mede doordat we hier echt niets meemaken. Het is een voortzetting van het voorgaande blog op een nieuwe plek, namelijk Koh Lanta. Het eiland waar Mel naar uit heeft gekeken. Weer een stuk minder toeristisch dus wat ons betreft weer een stuk interessanter qua locatie.

Maandagochtend met het taxibusje van het hotel naar het vliegveld gereden voor een gereduceerd tarief. We hadden al 4 dagen ruzie met de douche en als coulance kregen we goede korting. Dus weer bewezen dat klagen helpt!

Dus na het ontbijt onderweg en bij National de auto ophalen. Wat schetste onze verbazing, bij iedere balie stond er een autostoeltje waarvan ze in Nederland riepen op fora en bij de verhuurder dat deze er niet waren. Dus hadden we zelf voor die tijd maar wat geregeld en moeten zeggen, dat bevalt prima. Het is geen maxi cosi met certificaten en botssterren, maar Luuk zit vast. Daar laten we het maar bij.

De auto werd voorgereden en tot onze verbazing bleek het een grotere auto te zijn dan we hadden verwacht. Dus geen getetris met de koffers, dat ging prima zo! Even de schade opgenomen oftewel foto’s gemaakt van de hele auto, want overal zat wel wat. Maar verder heel knap.

Niet vergeten aan de goede kant in te stappen. Luuk al helemaal blij dat de deur linksvoor openging, alleen tot zijn verbazing zat er geen stuur. Dat was even vreemd. Hier rijden ze aan de linkerkant van de weg dus stuur zit ” verkeerd”.

Luuk ingebouwd en mama achterin gedumpt en rijden naar Koh Lanta. Oké, heb wat ruzie met mezelf en de rest van het verkeer, omdat ik stiekem steeds naar rechts wil. Plus als ik richting aangeef, gaan de ruitenwissers aan. Zitten ook contra. Zorgt voor wat hilarische toestanden.

Na anderhalf uur sturen en een ferry te hebben gehad, zijn we aangekomen op Koh Lanta en bij Escape Cabins. Een heerlijke plek een stuk van de weg af met 6 kleine huisjes om een redelijk zwembad gebouwd. Veel privacy, heerlijk rustig.

Hier vervallen we weer in het ritme eat, sleep, beach, repeat. Iedere ochtend op het strand ontbijten. Met de auto een heerlijk strandje opzoeken en dan als Luuk zijn tuk doet aan het zwembad bijkomen.

Aan het strand zit een superrestaurant wat gerund wordt door zoals ze dat hier noemen Katoey. Zeg maar transgenders. Echt superaardig en helemaal gek van Luuk. Andersom ook, want hij kent ze inmiddels allemaal en loopt daar ook rond alsof hij het baasje is. Echt grappig.

Zoals op Facebook al stond, krijgt hij iedere ochtend zijn banaan en komt die dan heel triomfantelijk laten zien bij ons om hem vervolgens heerlijk op te snacken. Allemaal zo super laid back hier. Echt een superplek!

Hij vermaakt zich net als ons helemaal top. Al begint het einde nu wel snel te naderen.

Al is het hier zeker niet allemaal koek en ei hoor. Het zeewater kan je echt niet gebruiken om af te koelen zo warm is het. Plus het is zo helder dat je de vissen ziet zwemmen en alles dus ziet…brrr. Ook is het strand een koraalstrand waardoor je de hele dag een pet moet dragen of zonnebril omdat het zo fel is voor je ogen. Plus het is zo fijn als stof waardoor je het echt overal tegenkomt. Ja echt overal. Door de zon wordt het ook zo ongelooflijk heet!! Iedere keer als je van het strand afkomt, zie je dat je velletje een bruinachtige kleur krijgt die je er echt met geen mogelijkheid afkrijgt onder de douche. Doen er echt alles aan om die kleur niet te krijgen. Zoals veel in de schaduw zitten, onder een parasol. Ons verplaatsen met de auto in plaats van de scooter of lopend. Nadeel van deze kleur is dat de mensen denken dat je een arme sloeber bent.

Want rijke mensen werken binnen en zijn wit. Arme mensen werken op het land, dus worden bruin. Want korting met deze kleur krijgen we niet hoor. Door de warmte verlies je zoveel vocht dat je dat moet blijven aanvullen met smoothies en fruitschalen. Iets anders hebben ze niet. Ook het eten is raar. Geen betonnen vloer binnen, maar gewoon buiten eten. Ze zetten de tafels en de stoelen op het strand neer! Zit je met je blote voeten in het zand!! Echt vreemde gewoontes. Dus ook wel wat nadelen hoor zo’n vakantie!

Wat wel grappig is, is dat waar in Nederland iedereen zich druk maakt om beschermde kleding, met hoeveel man je maximaal op een brommer kan en mag en vanaf welke leeftijd met hoeveel CC, is hier het criteria of je hem kunt betalen. Zo ja, dan ga je toch lekker sturen op dat ding.

Wat betekent dat je je nek hier echt breekt over de scooters. Meest gevaarlijk zijn de toeristen die in 1x op een motor(tje) zitten en zich gedragen als de ghostrider! Verschrikkelijk! Zeker als je zoals wij wel een verantwoordelijkheidsgevoel hebt en een auto huurt met een 18 sterren goedgekeurd van eBay afkomstige “autostoel” uit diep China ipv een opgevoerde brommer met je gezin. Hele weg bezig met ontwijken van die krengen. Ach, heeft papa een uitdaging en we zitten heerlijk in de airco en de auto zit toch al onder de krassen. Dus kom maar op!

Gister was het een voor ons doen minder dagje en zijn we naar Koh Lanta Old Town gereden. Hier staan de huizen voor een gedeelte op de weg en de achterkant op palen in het water. Je raadt het al, één grote touristenval. Wat dan wel leuk is, is om dan een hapje te gaan eten. Wat we niet merkten op straat was dat de wind door de huizen werd tegengehouden. Goeie dag, wat een wind en een golven. Luuk maar zo gepositioneerd samen met Mel dat hun haar naar achteren waaide. Voor mij maakt het niet zoveel uit, zo lang is mijn haar niet. Waar je normaal bij Luuk al zijn eten moet blazen omdat meneer panisch is om zijn mond te verbranden, had zelfs hij door dat dat nu niet nodig was. Goeie dag, wat een wind! Wel erg lekker gegeten en een leuke dag gehad!

Kortom, wij vermaken ons nog wel de komende paar dagen. Morgen (zaterdag) gaan we met de sissende sampan met daarop een gemonteerd vrachtwagenblok als voortstuwing, lees longtailboot, een paar eilanden bekijken en een grot. Dat is leuk zegt Melanie. Als het maar geen windkracht 12 is zegt Sander! Waarvan ik weet dat Luuk dat wel hoopt!

Wij gaan een banaan halen, dus tot de volgende keer!

Eat, sleep, beach repeat

Tsja…. eigenlijk heel saai. Het leven bestaat op dit moment alleen uit het ritme: Eat, sleep, beach, repeat! Helemaal even niets mis mee. Lekker even bijkomen van het nietsdoen. AO Nang is een stuk beter te doen. Gezellige mensen, leuke omgeving en top eten!

Bedoeling was om een dagje wat eilanden te gaan bezoeken maar het is hoogseizoen en dan moet je op tijd boeken! Dat waren we vergeten. Melanie een beetje boel teleurgesteld maar misschien kunnen we het nog goedmaken met een bezoek aan het (zeggen ze) mooiste strand van Krabi namelijk PhraNang cave beach.

Makkelijk te bereiken met de longtailboot vanaf het strand om de hoek. Plus Luuk mag weer voor niets. Maar wel even 100 Bath kiepen voor 14 minuten varen. Valt dan eigenlijk ook wel weer mee als je zo bekijkt. Dus kaartje gekocht, alles op de buggy geladen met Luuk als contragewicht en hup de boot in. Die gaat op moment dat er 6 tot 8 man inzit.

De rit opzich duurt ongeveer een kwartier en legt aan op het supermooie strand. Ingesloten door rotsen en voor je neus op paar honderd meter een kei van voormaat. Denk niet dat je het strand voor jezelf hebt maar neemt niet weg dat het supermooie is! Er is een strook gemaakt waar je heerlijk kunt zwemmen in het kristalheldere water wat ook nog eens op badtemperatuur is. Buiten die strook leggen de boten aan en liggen ook een paar varende keukens waar ze de meest heerlijke dingen koken! Voor schappelijke prijzen ook nog eens. Echt toppie!

Jammer was wel dat er een enorme zuidwester stond. Dat in combinatie met heerlijk fijn koraalzand geeft dat een gratis peeling en verstopping in je oren. Parasol kan je vergeten die doet het 2 seconden. Dus snel het water in. Echt heerlijk.

Luuk weer de zwembandjes om en die pannenkoek heeft nu door hoe hij blijft drijven en zwemt gewoon waar hij heenwil. Geen probleem. Echt helemaal gaaf. Hij is echt groot aan worden!

Waar ik eerder schreef dat meneer niet wilde slapen op strand was hij vandaag zo moe op strand dat hij in de wagen gewoon uurtje heeft geslapen. Dat was een mooi kado! Kon mama nog even zwemmen en papa wat te eten halen. Hierna weer op de boot gestapt om naar het hotel terug te gaan.

Daarna de tassen ingepakt om de volgende dag op het vliegveld de auto op te halen en naar Koh Lanta te rijden.

Dat een volgende keer.

Boten, koffers en niets.

Zo! Inmiddels zaterdag en moeten zeggen dat we Krabi, of om specifiek te zijn Ao Nang, echt een verademing vinden vergeleken met Phuket. Die plek doen we echt nooit meer. Vreselijk toeristisch en het stikt daar van de oostblokkers. Heeft echt niets met Azië te maken.

Goed, we zitten nu hier en is echt super! Mooie groene natuur, aardige mensen en iets minder toeristisch. Nog steeds niet helemaal zoals we het graag zouden willen, maar dat komt omdat onze doelstelling was hoe onze Luuk het zou doen als we zouden gaan rondreizen. Daar zijn we inmiddels wel achter hoor. Denk dat veel mensen daar graag voor zouden tekenen zo goed als dat hij het nog steeds doet.

We zijn gereisd van Phuket met de boot naar Krabi. Bij het hotel in Phuket zijn de koffers beneden aangekomen en de man van de taxi stond heel beteuterd te kijken van: moet dit er allemaal in! Yepz! Told you so! Goed, alles erin getetrist en gaan met die banaan, we moeten een boot halen.

Gelukkig wist hij de binnnendoorweggetjes. Anders stonden we nu nog vast. Mooi op tijd daar aangekomen en nu voor de grote uitdaging. Want dat verhaal van die koffers in de taxi moesten nu de boot op. De boot waar de spullen op moesten, was de 4e boot vanaf de kade en de loopplanken gemaakt op Thaise maten… ik zie een uitdaging. Mel en Luuk waren ze nog wel voornemens om te helpen, maar die grote blanke man kan dat best zelf…. jazeker, maar geef mij dan iets meer tijd. Die hadden we niet dus papa moest aan de bak. Koffers bij elkaar op de boot en snel een plekje zoeken binnen, want buiten met een dikke zon een een peuter die geen gevaar kent… geen toffe combi. Binnen was het heerlijk en gelukkig hadden we voor meneer de hele tocht 4G dus hij vond het allang best.

Overtocht verliep super en rond half 11 waren we in Krabi. Had ik dat verhaal al verteld van die koffers die de boot opmoesten? Die moesten er ook weer af. Gelukkig waren we nu de 3e boot vanaf de kade 😞😡.

Wat netjes was geregeld, was dat er gratis transport naar de hotels was, dus scheelde weer! Alleen die taxi’s stonden 500 meter verder. Had ik dat verhaal al verteld van die koffers die van de boot naar de taxi moesten?

Het hotel waar we zitten is echt super! Mooie locatie, mooi hotel en supervriendelijk personeel. Gelukkig wel Fox en Discovery, dus papa vermaakt zich als Luuk op bed ligt in de middag. Nu hoor ik mensen denken, dan tukt hij toch in de buggy of op strand! Ja, dat hebben we geprobeerd, maar hij blijft gewoon wakker. Bang om iets te missen denken wij. Dat in combinatie met het late leven hier en om half 8 wakker zijn. Sloopt hij zichzelf. Jammer voor één van ons, maar het is even niet anders. Hadden we het anders voorgesteld, ja! Maar goed, gezondheid gaat voor en dit is ook een fase. Hebben wij ook meer plezier van het mannetje, want met te weinig slaap wordt hij vet sjagrijnig!! Net als zijn moeder. 😜

Het leven bestaat weer uit zon, zwembad, strand en tussendoor lekker eten en drinken.

Als ik het zo teruglees dan lijkt het veel op klagen, maar dat is het niet. Zijn ons er goed van bewust dat we het super hebben met zijn 3en!

Het is weer tijd om te eten. Ik zeg sawadee krap!